United States or Monaco ? Vote for the TOP Country of the Week !
Er begon nu onrust onder de menschen te komen; ze schoven naar de deur; de goeiige pedel keek op z'n horloge, grapte, dat 't nu lang genoeg was geweest, dat-ie de heeren 's zou gaan zeggen, dat het uit moest zijn. "Hij zal zoo moe zijn," zei Go zacht tegen Gerard, maar die ging er niet op door, praatte luchtig tegen Hans over 'n voetbalmatch van den vorigen Zondag.
Loop jij eens even naar mijnheer in den badstoel en zeg dat-ie wakker moet worden." "Best mevrouw." "Da's zoo'n goeie jongen, hè. Die doet alles voor je." "Wat staat-ie nou te kijken?" "Meneér wak-ker ma-ke!" schreeuwt Cor tegen den wind in. "Meneer slaapt zoo va-hast!" schreeuwt de jongen terug. "Schud 'm maar!" schreeuwt mevrouw, met de fondant in den mond. De jongen schudt.
Hij had z'n enkel verzwikt, lei languit op den beganen grond van 't kerkhof. "God zij gedankt," zei Pieter Zwaluw, aanzienlijk opgelucht: "'r liggen 'r hier in minder goede conditie," en met 'n opgeruimdheid die 'm de pijn bijna deed vergeten, floot-ie omhoog om zijn vrouw en Amélie te waarschuwen dat-ie behouden gearriveerd was. Ze hoorden 'm niet. "Vrouw!
Weken en weken heb jij, hebbe de kindere niet te vrete gehad. Nou in-eene simge? Zij meegaan met God! Die weet zoo goed as u en ik, dat-ie ze uit d'r beurs mot blijve! As-die an d'r duite, d'r mezomme komt, verstoort-ie de orde!" "Mag-ie nie zegge, mag-ie nie", glimlachte vredig de blinde: "God heit wel mijn ooge bezocht en 'k bin nie in opstand"...
"Spreek wat zachies Marie... Denk an Jan"... "An Jan... An Jan... mijn arme jongen!" "Laat de alkoofdeuren dicht, kind... D'r valt niks meer an te veranderen"... "Mijn arme jongen... Dat-ie me niet herkend heeft!... ik ben toch z'n moeder!" "Goed zoo. Huil maar is uit"... "Als-ie niet dat mensch ontmoet had"... "Zachies wat"...
"In naam der wet er uit!" gilde de kleine Rolands; wat Eduard stil deed staan en zeggen: "God, ventje ben-jij er ook nog, en den heelen avond wakker geweest.... en Hoefman ook.... die was natuurlijk net bijna zoo ver, dat-ie 'n dichterlijke speech in elkaar had, en nu hebben we 'm den heelen avond niet gehoord." "Pak je goed in," zei Gerard bezorgd tegen Go, "je bent zoo warm."
Achter haar, ademde 't open mondje van Saartje. Hij wou 'r wat warms te drinken geven, om uit te zweeten. Zij rustig knikkend, zei dat 't niks was, dat-ie alleen de lamp wat most afdraaien. In 't duister bukkend gaf-ie 'r 'n zoen, duwde de deken om 'r schouders, aarzelde het hok uit. En de lamp dempend in schemer, stapte-ie zachtjes de trap op. "Eli!" riep een stem.
Vloekend, met huiling in stem, scheurde ze 'm op en hooger, staand met 'r papprige beenen gespreid en den broek omklakkend de vleezige heupen. Tip van haar hemd, zwarter dan broek, wipte de spleet uit en de losraakte banden zogen 't water. Jan, ijvrig, lòllig dat-ie mocht helpen, plaste met smaaklijk genoegen.
Het wrange, langs looden wolken wijkend licht stond zoo star in de zalen daar achter, dat Eleazar, die moe-aadmend gebukt zat, met 'n gelaat dat-ie in onrustjes voelde ver-scherpen, met 'n neus die hinderde en snorharen die in ontdaanheid steilden, de heele ruimte kon doorzien tot aan de vensters der voorzij van het gebouw, met het loom-wirrend groen van de gracht.
«Nou....." een versche hoeveelheid tabak stopte zijn mond dicht, hij klapte de koperen tabaksdoos toe, likte de bruine reepjes die over zijn onderlip krulden naar binnen en ging toen bedaard al kauwend voort: «nou, Dominé K. heeft het beroep naar Noord-Scharwou toch aangenomen." «Hè, dat 's gek," zei 't vrouwtje, «en voor een poos was het dat-ie bleef."
Woord Van De Dag