United States or Cameroon ? Vote for the TOP Country of the Week !
Mary zat voor haar schrijftafel. "De cahiers van Gerard zijn er al," zei ze, zonder opzien. Maar Go kwam dadelijk naast 'r staan.
"Och ja, vrouw, maar.... wacht, ga zitten, dan zal ik je eens alles van a tot z vertellen," hernam Balsem en begon zijn vrouw nu mede te deelen wat er met den armen Willem stond te gebeuren. Toen hij geëindigd had, besloot hij met te vragen: "Nu, wat zeg je ervan?" "Laat den jongen komen, Gerard! Ik wil hem ook helpen," was het antwoord.
Hoe heeft ze het gedaan, God, God! Hoe heeft ze het gedaan! Frans besprak met Henk nog het een en ander en Henk verzocht hem te blijven tot den volgenden morgen, daar Frans zijn rijtuig had weggestuurd en de storm nog niet bedaarde. Gerard geleidde Frans naar Henks kleedkamer, opdat hij zich van zijn natte kleêren kon ontdoen.
Daarom hebben sommigen er een handje van, je teleurstellingen aan te doen, opdat je het toch maar goed vóélen zult. Toen alle prijzen waren uitgedeeld, was er een oogenblik stilte in de school. En toen hoorde ik mijn naam noemen, langzaam, plechtig: Gerard Jan Ligthart. Ik trilde zag alles in een nevel geloofde 't niet bleef bevende zitten.
Op de tombe zelf lezen we het bekende gedicht van Gerard Brandt: De Heldt der Maes, verminckt aen oog en rechterhandt En echter 't oog van 't roer, de vuyst van 't Vaderlandt De groote Kortenaer, de schrick van 's vijants vlooten D' ontsluyter van de Sondt, leyt in dit graf beslooten.
De meneer van 't examen zag de klasse rond, en riep toen nog eens met deftige stem: Gerard Jan Ligthart. Alle kinderen keken naar mij. »Kom jongen, jij bent het," zei de meester. Ik stond op en liep naar voren, gauw, zenuwachtig. Daar stond ik tegenover den deftigen meneer. Ik klein, hij groot. Ik ontroerd, hij rustig. En hij glimlachte mij kalm tegen.
Vele gewapenden verbergen zich achter brokstukken muur, terwijl men er voor zorgt, dat in Rotterdam de tijding verspreid wordt, dat er een troep Schiedammers op weg naar Rotterdam is. Meer is er niet noodig om de Hoekschen uit hun tent te lokken. Gerard Rooftas krijgt van Jonker Frans verlof met vier schepen, bemand met 150 man, langs de Maas naar Delfshaven te stevenen.
Ze zweeg even, streek 'r haar van het voorhoofd. Gerard had het gezicht naar haar voorovergebogen, keek haar in zwijgende spanning aan.
"Natuurlijk," zei Gerard opgelucht, "moet u voor 't eerst respondeeren? ik weet niet, of ik er nog veel van ken, hoor; maar 'k heb nog al wat boeken hier " "Maar als 't gesprek zoo taalkundig wordt, gaan wij liever wat loopen samen, hè Els, en bespreken zóó samen de grondwet?"
"Stap nu allemaal op 't midden van de brug," hijgde ze, toen ze bij 't oude ophaalbrugje gekomen waren, "dan veert 't zoo heerlijk." Ze véérden; lachten luid; en toen ze er af danste en in 'n vaart de hol af naar het oude huis toeliep, waarvan Han de deur al met Else's sleutel had geopend, zei Gerard tegen Hans: "Dat kind lijkt net 'n vogel, in dien wijden, grijzen mantel 'n wilde vogel."
Woord Van De Dag