United States or Turkey ? Vote for the TOP Country of the Week !
O zeker, haar gejaagdheid is zeer verklaarbaar. Doch, zij wil zich verstrooien. Wel zeker, het hoofdstuk, 't welk ze in den namiddag begon, wil zij ten einde lezen. Zij zet zich. Maar als zij aan 't eind der eerste bladzij is gekomen, dan heeft zij, wel woorden gezien, doch niets gelezen. Ze was te Monaco. Op de terrassen zag ze Gérard. Ze hoort een schot....
En het nieuwsblad, waarin dit treffende bericht stond te lezen, het trilde in de hand van de jonge vrouw die, twee dagen geleden onder de arcades, haar Gérard heeft gewacht en die nog later zoo vele bloedige tranen heeft geschreid. "O God!" roept ze, terwijl het nieuwsblad haar hand ontglijdt en ze zich aan de borst van haar dierbaren, tot haar wedergekeerden man werpt. "O Gérard, je hebt me lief!
Snel sloot ze de deur achter zich, en "wat doen jullie?" vroeg ze verbaasd. "Gerard Leeden wou je wat vragen, Else." "Ach, 't was zoo lastig met passen telkens, dat aan- en uitkleeden," verontschuldigde Else, "en we hadden 't toch al zoo warm van den inspannenden arbeid. De gangdeur is afgesloten... en we dachten niet, dat jij..."
Op een morgen, dat de heer in de kroeg trad, noodigde hij hem niet dadelijk uit, om een spelletje te kaarten. Hij schoof Gerard een glas wijn toe, en vroeg: "Zullen we eerst eens wat drinken?" "Waarom?" "Dan kun je beter met elkaar praten. Heb je gehoord, dat jan, die jou de leelijke poets heeft gebakken, een eigen boerderij gaat bouwen?" "Wat zeg je?"
Hij knikte en keek naar haar vast gezicht: er waren lijnen, langs den neus, die hij er vroeger niet had gezien, en ze sprak gedempter, alsof ze zich steeds bedwong. "Ik heb vooral gemerkt, hoe 'k veranderd was, 'n paar dagen geleden," vertelde ze door. "Gerard stuurde 'n groen met 'n paar dictaatcahiers, en Mary en ik lieten 'm boven komen en gaven 'm thee en koekjes.
Je voelt, dat je er beter van wordt. Nog beter dan de warme punch, die De Veer me aanried." Ze vertelde nu, dat ze'm dien middag gesproken had; ook van hun afscheid op den hoek van de Breestraat. "Waarom nou, hè; wat zouën ze daar nu over hebben kunnen zeggen?" Gerard keek even voor zich uit.
Gerard was dol op 'm, noemde 'm schertsend Leberecht Hühnchen, en kwam, in 'n sombere bui, altijd 't eerste bij hem, om zich te laten troosten. Nu ook werd zijn gezicht lichter, en met dringende hartelijkheid in z'n stem vroeg hij: "Waar ben je vanochtend heen geweest Hans? Heeft Beerenstijn je de boeken gebracht?" "In orde, ja; maar gaan we nog niet beginnen?
Gerard speelde nu met zijn schoonvader niet meer om geld. Het was hem er alleen maar om te doen, dat hij oefening zou krijgen. O! hij zou beter spelen dan de weerwolf. Toch verschool zich een geheime angst in zijn bloed : wat zou er op Oudejaarsavond gebeuren? Eerst laat in den nacht kwam hij thuis vroeg vertrok hij weder.
Er leefde in het koninkrijk Frankrijk een edelman, dien men Isnard, graaf de Roussillon noemde, die, omdat hij niet zeer gezond was, altijd een dokter bij zich hield, meester Gérard de Narbonne genaamd.
Stapels boeken lagen naast en op de schrijftafel; Gerard las langs de ruggen, schudde somber het hoofd: "Wat 'n zware kost allemaal, en hoe on-systematisch alles door elkaar. Wat denk-jij, Otto?"
Woord Van De Dag