United States or Jordan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Toch kleedde hij zich vlug aan en vroeg mij slechts of alles al klaar was en wanneer ik wegging. Ik antwoordde, dat ik nog niets zekers wist. Hij ging uit, zonder afscheid te nemen, zonder me een hand te geven. Op die manier zijn we van elkaar gegaan. Wat een steek zal het hem in zijn hart gegeven hebben, toen hij me bij zijn thuiskomst niet meer vond!"
"Rosenstock, holder blüth'," stemde Hans nog 's in, maar niemand volgde. Ze liepen stil langs den schemerigen weg, en treurden al om 't afscheid, terwijl ze nog samen waren. "'t Is zoo vreemd," zei Go zacht tegen Eduard, "dat ik nu vanavond weer thuis zal zijn, en dan maar één dag weg geweest. Dat morgen weer alles als gewoon gaan zal, één dag van de lange, lange vacantie!" "Och, waarom vreemd?"
Op deze wel wat zonderlingen toost stonden de aanzittenden op, brachten de vuisten bij elkander zooals boksers dat in het vuur van den strijd zouden doen, en na ze eenige malen met gebogen hoofd omhoog en omlaag gebracht te hebben, namen zij afscheid van elkander.
Spoedig waren Erec's wonden geheel genezen en op een schoonen morgen namen onze held en heldin afscheid van de gastvrije slotbewoners om de terugreis naar het hof van Koning Arthur te ondernemen. Op het laatste oogenblik vroeg Guivret verlof, hen daarheen te mogen vergezellen, wat hem door Erec gaarne werd toegestaan. Van het avontuur, dat men de vreugde van het hof placht te noemen.
Nadat alle aanwezigen een hartelijk afscheid van Enide hadden genomen, reden de beiden zwijgend de slotbrug over.
Maar zoo gij meent, dat hij dìt zelfs niet had mogen doen welnu: het is een goed gebruik iemand dergelijke kleinigheden bij het afscheid-nemen te vergeven, en de literaire-criticus-in-deze-studie néémt hier afscheid. Eérlijk gezegd: ik meen te weten, dat hij daar blij om is.
Het was een roerend afscheid, dat wij van het jonge bruidspaar namen. Toen wij nu, in plaats van noordwestelijk, precies westelijk reden en het dorp achter ons hadden, konden wij de sporen der vijf mannen duidelijk op den weeken grond zien. Een eigenlijke weg was er niet. Kent gij dit Rumelia? vroeg mij Halef, die zich weer naast mij bevond. Neen.
Eindelijk echter kwam de zoolang verwachte vigilante en na een afscheid dat nu wel overhaast moest wezen, rolde ik naar de Oude Leliestraat, waar ik gelukkig nog juist intijds kwam om bezit te nemen van mijne plaats in de diligence van Van Koppen, Veldhorst en Co.
Des avonds van dien zelfden dag, nam ik afscheid van de nabestaanden van JOANNA, die op de Plantagie Fauconberg woonden. Deeze goede lieden omringden my, en betuigden my hun innerlyk leedwezen over myn vertrek; en met de traanen in de oogen, baden zy den Hemel my te beschermen, en my eene voorspoedige reize te schenken. Den 15den, verlieten wy eindelyk den wachtpost van de Hoop.
Toen zij hem eindelijk met geschenken en minzame woorden zijn afscheid gaf, wist zij dat het in haar eigen macht stond voor haar geliefd vaderland de onafhankelijkheid, en voor haar zelve en hare kinderen den troon te behouden, wanneer zij Antonius overgaf aan den overwinnaar, of hem, zij het dan ook »als handelend persoon," zooals Timagenes het had uitgedrukt voor altijd verwijderde uit dit drama, dat zij voor zich zelve zoo glansrijk of noodlottig kon doen eindigen als zij wilde.
Woord Van De Dag