United States or North Korea ? Vote for the TOP Country of the Week !
Al wat ik weet is, dat ik, toen ik mijn hoofd ophief, mijn oom en Hans alleen in den krater zag. De IJslanders waren weggezonden en nu daalden zij weder langs de buitenste hellingen van den Sneffels af om naar Stapi terug te keeren.
Daar is iemand aan de deur, geloof ik," zei Leni verschrikt. "Gauw, Hans, kruip achter dezen koffer. Bob, verstop je gauw." Voorzichtig deed Leni de deur open en verrast bleef ze staan, toen Julia zacht miauwend met hoogen rug langs haar streek en in twee sprongen op een koffer stond. "O, jou klein, nieuwsgierig poesekopje, om mij zoo verschrikt te maken!
Daags na onze komst te Stapi maakten wij derhalve reeds toebereidselen tot ons vertrek. Hans huurde drie IJslanders om de paarden te vervangen bij het vervoeren der bagage; maar als wij op den bodem van den krater waren, zouden die inboorlingen terugkeeren en ons aan ons lot overlaten. Dit punt werd stellig bepaald.
"Laat me los, het touw, het touw," riep Hans, en hij deed al zijn best, om vrij te komen. Maar vrouw Teunissen hield hem stevig vast. "Luister eens even naar me, mijn jongen," zei ze goedig. "Je hebt er stellig niet aan gedacht, dat het de eerste April is. Op dien dag mogen de menschen elkaar immers graag eens beetnemen, dat weet je.
Maar nog veel bedroefder waren de ouders, bij het ontvangen van den afscheidsbrief van hun zoon. Vooral de vader. De doodstijding van zijn Maarten, zijn vreugd en zijn trots, had hem niet méér kunnen doen ontstellen, niet dieper kunnen smarten dan dit bericht. Hij schreef hem een boozen brief terug. Hans Luther wilde vooreerst niets meer van zijn zoon weten.
"O, vervloekt dier!" riep de ruiter, die plotseling in een voetganger veranderd was en zoo beschaamd stond als een cavalerie-officier, dien men voor een voetknecht houdt. "Färja," zeide de gids, hem op den schouder kloppende. "Wat! eene pont?" "Der!" antwoordde Hans, hem eene schuit wijzende. "Ja!" riep ik, "daar is eene pont." "Dat hadt gij wel eerder kunnen zeggen! Welnu, vooruit!"
Oom Karel glimlachte. "Er is bij ons in huis een levend popje een kindje gekomen." "Een echt?" Hans schoot van de knie af. "Ja, een echt." "O, oom, hoe leuk, hoe aardig!" Even was er doodsche stilte. "Maar, maar, wat doet ze, kan ze al praten?" zei Bob, die 't eerst van zijn verbazing bekomen was. "Eet ze al?" vroeg Hans. "Hoe groot is ze? Heeft ze al haar? Slaapt ze? Kan ze al lachen?
O! mijne heeren, een dropje slechts, ik brand in het vuur! Hans, ik weet waar hazelaars groeien, maar gij moet wachten tot in den voortijd. Zwijg, ellendige, zei Joost Damman, ik ken u niet. Hilbert hebt gij genomen voor mij: hij is 't die boven bij u kwam. En, met uw helschen geest, hiet gij hem Hans.
Bij hen kwam in Neurenburg het oudste, meest grootsche tijdperk van Duitschlands industrie tot bloei. Zij hebben den grootsten Duitschen schilder, Albrecht Dürer, en den meest populairen meesterzanger, Hans Sachs, voortgebracht. Door hen is de boekdrukkunst uitgevonden.
Doch, nadat Geurt de hand des jagers had gegrepen, en nu innig geroerd om vergiffenis smeekte, wendde Ritter eensklaps den blik van hem af, en riep met een akelige stem: "Ik heb hem verlaten! Mijn eed!! O God!" maar liet er terstond op volgen, terwijl hij den brenger der Jobstijding aanzag: "Je hebt niet gezegd of hij dood is; zeg, leeft hij niet meer? Zeg, waar heb je mijn Hans gelaten?"
Woord Van De Dag