Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
De voorzorg was op zichzelve goed, maar de volgende gebeurtenissen maakten haar nutteloos. Een vermoeiende marsch van drie uur had ons nog niet verder gebracht dan den voet van den berg. Daar gaf Hans een teeken om stil te houden en deelden wij een kort ontbijt. Mijn oom slikte de brokken door om maar spoedig te kunnen vertrekken.
Hem zelf werd, tegelijkertijd met zijn bevrijding de betrekking van schutterhoofdman over de vrije stad Frankfort aangeboden. Toen schudde Hans Winkelmann zijn verwilderd hoofd en dankte voor zooveel eer.
Spaart hem, heeren rechters: geeft hem een vollen beker te drinken, maar laat eenige droppelen over voor mij. Hans, is 't reeds het uur van den nachtuil? Toen vroeg de baljuw aan Joost Damman: Welke was de reden van het tweegevecht, waarin Hilbert den dood vond? Joost antwoordde: Wij vochten om een meideken van Heist, dat wij beiden beminden.
God, ik weet niet, wat kun-je nou vooruit zeggen van je leven? De wereld is zoo reusachtig, en zoo gecompliceerd;... ik zal maar afwachten; er zal natuurlijk wel ergens iets voor me te doen vallen." Er flitste weer even dat vreemde, onrustige licht door z'n oogen, dat Go al meer keeren opgevallen was. "Wat doe-je raar met je oogen Hans!"
Geen oorlogszuchtige strekking, al handelt het over den oorlog, geen ruwe opgesierde verhalen, maar een boeiende, der waarheid getrouwe vertelling van wat Hans heeft meegemaakt. Ook de ouderen, vooral de militairen, zullen het met genoegen lezen. Het heeft vele en fraaie platen. De Oprechte Haarlemsche Courant.
Hei, hop, dat was een tocht. «Hier kom ik!» schreeuwde domme Hans en zong, zoodat het wijd en zijd in den omtrek weerklonk. Maar zijn broers reden hem langzaam vooruit; zij spraken geen woord, zij moesten eens over al de goede invallen nadenken, die zij voor den dag zouden brengen; want dat moest alles keurig uitgedacht zijn. «Heidaar!» schreeuwde domme Hans, «hier ben ik!
«Welnu,» zei domme Hans, «als ik geen paard kan krijgen, dan neem ik den bok; die behoort mij zoo goed als toe, en dragen kan hij mij ook!» Zoo gezegd, zoo gedaan. Hij zette zich schrijlings op den bok, drukte zijn hakken in diens zijden, reed weg en vloog den grooten straatweg als een stormwind langs.
God zal hem zegenen, en ook de duivel, sprak zij huiverd, als 't een duivel is, die U verwekte, arm schaapje, dat in mijn boezem leeft. Soetkin bracht een zoon en Katelijne eene dochter ter wereld. Beiden werden ten doop gebracht als zoon en dochter van Klaas. De knaap werd Hans genoemd, maar bleef niet in leven; het meisje werd Nele geheeten en groeide flink op.
Maar een muur van graniet scheidde ons er nog van. Zonder na te denken, zonder mij af te vragen of er misschien niet eenig middel bestond om zich dit water te verschaffen, verviel ik in eene vlaag van wanhoop. Hans zag mij aan en ik meende een glimlach om zijn mond te zien spelen. Hij stond op en nam de lamp. Ik volgde hem. Hij wendde zich naar den muur. Ik zag het aan.
"Hans heeft zich niet bedrogen", zeide hij; "wat gij daar hoort is het geloei van een stroom." "Van een stroom?" riep ik uit. "Er is geen twijfelen aan. Een onderaardsche stroom loopt om ons heen." Wij verhaastten onzen stap, door de hoop aangevuurd. Ik gevoelde geene vermoeidheid meer.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek