Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
Hans en Bob vonden het in 't geheel geen aardig beestje, beweerden ze, en Frits bleef op een eerbiedigen afstand. "Als Fox hem maar geen kwaad doet," zei Door. "Wel neen, 't blijft bij blaffen," zei vader, "daar behoef jullie niet bang voor te zijn. We zullen hem wat melk brengen, daar houden ze in den regel van." Leni liep naar huis en kwam na een oogenblikje met een schoteltje met melk terug.
't Was, toen Geurt voor den wat rustiger liggenden man de zaken zooveel mogelijk had beredderd, dat hij Hans over den kop streek en langzaam zeide: "Hans heeft het beter dan een van ons allen." "Nietwaar?" zei Toon, en vestigde een welgevalligen blik op het paard. "Ja ja," hernam Geurt: "en 't is maar een dier. Een mensch is toch meer!" Ritter zag den spreker vragend aan.
De dappere Generaal Hans Willem, Baron van Aylva, die den Lande in een zeer netelig tijdperk voortreffelijke diensten bewees, was hem een Leermeester zonder wederga, en had hem den weg tot een onsterfelijken roem helpen banen. Zijn dood was voor Friesland een zware slag, want in hem werd een schrander, deugdzaam en edelmoedig Vorst, een magtig Beschermheer verloren.
Hans sloot onverschillig zijne oogen en mijn oom zag in het rond zonder er iets van te begrijpen. "Welke berg het ook moge zijn," zeide hij eindelijk, "het is hier een beetje warm; de uitbarstingen houden niet op, en het zou waarlijk de moeite niet waard zijn uitgebraakt te wezen om ten slotte nog een rotsbrok op het hoofd te krijgen.
Op eens wendde hij zich tot zijn vrouw. "Hoe oud zou William nu al geweest zijn?" vroeg hij op wat zachter toon, dan waarop hij anders gewoon was zich te doen hooren. "Eenëntwintig," antwoordde mevrouw Kegge. Het oogenblik van treurig nadenken duurde niet lang voor den bewegelijken vader; maar wie zal zeggen, hoeveel smart dit enkele oogenblik in zich bevatte. Een Groote Hans en Adellijke Heer.
Mijne koortsige hand zet de vreemde bijzonderheden van dien droom op het papier. Ik heb alles vergeten, den professor, den gids, het vlot! Mijn verstand is verbijsterd.... "Wat scheelt u?" vraagt mijn oom. Ik staar hem met opene oogen aan zonder hem te zien. "Pas op, Axel! gij zult in zee vallen!" Te gelijk voel ik mij stevig aangrijpen door de hand van Hans.
Pietersen liet van schrik zijn pijpje uit den mond vallen en Nero begon te blaffen, dat hooren en zien je verging. Pas toen de hond een beetje bedaard was, kon Pietersen vragen, wat Hans eigenlijk wou en waarom hij zoo als een dolleman den tuin in kwam vliegen. "Och, Pietersen," zei Hans, nog buiten adem, "ik wou zoo graag het touw hebben, waar je den wind mee draaien kunt.
Zoo hebben ook onze Sprookjes van Moeder de Gans hun parallellen bij alle Indogermanische volken; de schurkerijen van Reintje zijn bij de Zoeloe's bekend; en Kaffers, Samojeden en Kalmukken scheppen behagen in vertelsels als die van Tijl Uilenspiegel en Hans den Reuzendooder.
Door de menigte aangegaapt, die gekomen was om het laatste kwartiertje van den beruchten strooper bij te wonen, stond Hans Winkelmann terzijde van het schavot en legde aan op den windwijzer van den toren, die in den herfstwind knarsend draaide. Het eerste schot knalde en werd onder doodsche stilte des volks door de andere gevolgd.
"Effentjes haar een kusje geven, tante?" "Zeker, geef jij Julia maar een kusje." Maar Julia had op dat oogenblik in 't geheel geen lust in een kusje en stapte statig den tuin in, zonder ook maar naar de jongens om te zien. 't Was duidelijk, dat zij zich eerst wat wilde opknappen, voor ze aan Hans en Bob zou worden voorgesteld.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek