United States or Solomon Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
"In 's Hemels naam," zeide Joan, met een diepen zucht: "dan zal ik moeten wachten tot ik mijn vad.... tot ik den Heer Baron zelf spreke." "Nu!" zeide Geert: "ik durf niet langer hier blijven: ik heb hier al lang genoeg mijn tijd verpraat.
Het laatste huis van het dorp hadden wij spoedig achter ons en zonder een bepaald plan te hebben sloegen wij een smal pad in, dat naar het bosch van Baron van den Kasteele voerde. Dat de bakker ons niet meer vervolgde, hadden wij al sedert lang opgemerkt. Wij vertraagden dus onzen gang en liepen doelloos verder.
»Is dat alles?" was zijne kalme vraag. »Alles en meer dan genoeg!" »Mag ik je één raad geven? Laat de menschen praten, en schrei niet om een paar huilerige regels van Goethe!" »Dus is er niets van aan!" »Neen!" »Je komt dag aan dag bij de Van Berenvelts?" »Zeer zeker. De Baron is ernstig ziek geweest, en moet mij voor zaken spreken!" »En zijne dochter?" »Raadpleegt mij vaak over haar vader!"
"Ga!" zeide baron Frits plotseling, "nu wil ik het niet meer weten; er is een schurkenstreek uitgevoerd, een duivelachtigen schurkenstreek." Hij wees naar buiten, en het meisje ging snikkend heen in den donkeren nacht; ik trad voor de deur, om haar na te zien, ik kon nog even hare gestalte op den weg onderscheiden; toen verdween zij in de duisternis.
Misschien had gij op meer gerekend, men onderstelt algemeen, dat ik rijker ben dan werkelijk het geval is, mijnheer." Daar de jonge man over de laatste hatelijkheid het stilzwijgen bewaarde, oordeelde de baron het onderhoud afgeloopen en schelde den bediende. "Joseph, zeg aan de juffrouw, dat ik haar in mijn cabinet verwacht." Hij was opgestaan zonder een woord meer te spreken.
Luister, mevrouw zal 't hem herinneren: Graven met graafschappen zijn er geen drie meer in de heele wereld. De graaf Van Tiel is stationschef ergens op een klein tusschenstation. Baron Hars is gemeente-ontvanger te Limmen.
't Is mij gebeurd, Janus, dat zulk een coup mij een tour en calèche bezorgde. Met een baron en calèche, hoe vaar je!.... Je zoudt me niet gekend hebben Janus, en of ik Janus zou gekend hebben indien hij ons toevallig op den weg ware tegengekomen, daar zal ik het antwoord liefst op schuldig blijven, want om fatsoenlijk te handelen, moet men in sommige gevallen wel kort van geheugen zijn.
Tweemaal heb ik deze omstreken bezocht: de eerste maal met onzen consul, baron de Reyne, die sedert vijftien jaar te Fiume woont en de aangenaamste cicerone is, dien men zich denken kan; de tweede keer ben ik alleen op weg getogen, den wandelstok ter hand, en heb ik te voet in vier uren denzelfden weg afgewandeld, dien ik eenige maanden vroeger, op een vlug hongaarsch paard, in anderhalf uur had afgelegd.
Nooit zag een van ons zoo'n mooien zonsondergang als hedenavond, waardoor de heuvels van Juda in een teer violette kleurschakeering gezet werden, waaraan wij ons oog niet konden onttrekken. Het was alsof wij in een sprookje leefden. Maar in de kolonie Richon le Zion zooals die door Baron Rothschild gedoopt is, is alles werkelijkheid.
Zij luisterde dus, en de grijsaard zeide: "Zoo ge geen botterik waart, zoudt ge weten, dat men niet tegelijk baron en advocaat kan zijn." 't Is met de armoede als met alles. Zij wordt eindelijk mogelijk. Ten laatste begint ze een vorm aan te nemen en gewent men er zich aan. Men leidt een plantenleven, dat is, men ontwikkelt zich zwak en slechts genoeg om in 't leven te blijven.
Woord Van De Dag