United States or New Caledonia ? Vote for the TOP Country of the Week !


Als de wind in denzelfden hoek bleef, had zij alle kansen voor zich. Dien dag verwijderde de Tankadère zich niet ver van de kust, waar de stroom haar gunstig was. Bovendien, de wind kwam van de landzijde, waardoor de stroom hier minder sterk was, een voordeel voor den schoener, want lichte schepen lijden het meest door den zwaren golfslag.

Ze ziet den bakker, die rondrijdt, den boodschapjongen met pakjes, den briefbesteller, die zigzag de brieven rondbrengt. Ze ziet het dienstmeisje, dat met opgewaaide rokken tegen den wind ingaat. Ze ziet het joodje, dat sinaasappelen vent. Ze ziet alles met lustelooze oogen, zonder te lachen, zonder te spreken.

Intusschen moesten wy zonder hutten, of andere zoorten van schuilplaatsen woonen. Wy waaren dus genoodzaakt, om onze hangmatten aan takken van boomen op te hangen, en ons schiet-geweer daar onder te plaatsen, om het voor de vochtigheid te bewaaren. Op die wyze had de Colonel zyne gemaakte schikkingen voorgeschreven. Niettemin, in weêrwil van wind en regen, viel ik in eenen diepen slaap.

"Dat is zij," fluisterden ze, "die zoo vele jaren telt als er zandkorrels gevonden worden op de kusten van haar vaderland. Waarom is zij juist vannacht uit haar hol gekomen? Wat voorspelt zij den keizer en het rijk, zij, die haar profetieën op de blaren der boomen schrijft en weet, dat de wind het orakelwoord tot dengene voert, die het noodig heeft?"

Dadelijk na het ontbijt bestijgen wij onze ezels, en ondanks den wind, die als een storm blaast, gaan we naar de graven, die daarboven in de rots zijn uitgehold. Er zijn er 29, uitkomend op een terras op den top van den berg en dagteekenend van een 4500 jaren geleden.

"Dat is de wind niet, dat is het spook!" mompelde de soldaat, als ten antwoord op den handdruk van zijn metgezel. "Aij! aij!" klonk het door de lucht, boven het gedruisch van den regen uit. De wind kon met zijn gegier die zoete klaagtoon vol droefenis niet overstemmen. Er schitterde weer een bliksemstraal van een verblindende helderheid. "Nee, 't is het spook niet!" riep de distinguido.

En zij doodden Erp, en de strijd was zoo geweldig, dat het hun een derde deel hunner krachten kostte. Toen reden zij verder, een weg van verschrikking. Ten westen van den burcht, aan een galg, slingerde bloederig heen en weer in den wind Zwaanhildes verleider, een vreeselijk lokaas voor ravensnavels.

Naar buiten, naar buiten, De zon is in 't veld! Ze trekt nu de spruiten Door klonters en kluiten, Ze lacht in de ruiten; Naar buiten, Naar buiten, Naar buiten gesneld! Naar buiten, naar buiten, De lucht is zoo klaar! De wind en de schuiten Zijn blijde kornuiten; De merelkens fluiten: Naar buiten, Naar buiten, Hoe heerlijk is 't daar! Naar buiten, naar buiten, De wei is zoo groen!

Als het noodig is zullen wij ons naar dien kant richten en wij moeten eenige oase, een put vinden, waar wij nieuwen voorraad van water kunnen opdoen. Maar wij hebben geen wind en zonder dezen worden wij teruggehouden in de kalmte der lucht." "Laat ons geduldig wachten," zeide de jager.

Maar de totaalaanblik was toch zeer indrukwekkend, de steile, naakte wanden, de kraterbodem, de gele en roode neerslag hier en daar, de rookkolommen boven de voegen, de stoom en de rook boven de opening, door den wind heen en weer bewogen, en de afgeslotenheid van het tooneel tusschen de monumentale kraterwanden.