United States or Comoros ? Vote for the TOP Country of the Week !
«Geesteskrachten, zooals de kinderen der zon u noemen!» zei de ijsjonkvrouw. «Wormen zijt gij! Een rollende sneeuwbal, en gij, uw huizen en uw steden zijn verpletterd en verdwenen!» Hooger verhief zij haar trotsch hoofd en keek wijd en zijd met oogen, die van dood en verderf straalden. Maar uit het dal deed zich een rollen hooren, rotsen liet men springen: dit was menschenwerk!
Ook ontmoeten wij eenige kaimans, die evenwel in het minst geene vijandelijke gezindheid aan den dag leggen. De zon is reeds vrij laag gedaald, en de hemel tooit zich met de rijke kleurenpracht van den avond, toen wij aan eene zandbank aanleggen, waar wij den nacht zullen doorbrengen. De cabiai is spoedig gevild; de kop en de ribben worden weggeworpen.
»Ach, moeder,« zei de man, »daar zit zoo'n mooie vogel, en hij zingt zoo heerlijk, en de zon schijnt zoo lekker en buiten ruikt het als zuiver kaneel!» »Mijn zusje Marleentje,«
Nu klom Elize de helling op en verborg zich achter een kreupelboschje; de zwanen zetten zich dicht bij haar neer en sloegen met hun groote witte vleugels. Zoodra de zon in het water verdwenen was, vielen de zwaneveeren plotseling af, en nu stonden daar elf schoone prinsen, de broeders van Elize.
Den volgenden morgen zagen wij de zon achter de oneffen kim van het Groote Kanarische Eiland opgaan en plotseling de Piek van Teneriffe verlichten, terwijl de lagere gedeelten in vlokkige wolken gehuld waren. Dit was de eerste van vele verrukkelijke dagen, die onvergetelijk voor mij zullen zijn.
Maar dadelijk keek hij weer ernstig, want het geval was naar genoeg. »Nee«, zei meester, en hij lachte ook eventjes, »dat niet. Maar als Jo z'n kleeren uittrekt daar achter dat boschje, dan kan ik ze voor hem uitwringen. Als ze dan een uurtje in de zon liggen, zijn ze droog. Jullie kunt wel doorgaan, want de juffrouw kent den weg evengoed als ik.« »Ja«, zei de juffrouw, »zoo kan het.
Maar de hanen van de groote buitens waren te deftig om wat grappigs te verzinnen. Een van hun kraaide en riep zóó hard, alsof hij zich tot geheel op de zon wou laten hooren: "Dit is 't landgoed Dybeck! Van 't jaar als verleden jaar, van 't jaar als verleden jaar!" En wat verder op stond er een te roepen: "Dit is Zwanenholm. Dat moet de heele wereld weten!"
Nu, terwijl hij meêwachtend stond, propte zich voor zijn oogen het volk al dichter over de kalkige huizen. Gelijkoogs en hooger waakten er de rijen hoofden, schakels geworden in de zon.
Wilt gij de zon uwer genade over uw knecht laten lichten, zijne onwaardigheid niet gedenkende, zoo bewillig mijn arm volk, dat uw groote voorganger naar het land zijner vaderen liet terugkeeren, eene bede! Deze grijsaard aan mijne zijde, Jozua, de hoogepriester onzes Gods, heeft den verren weg naar Babylon niet geacht, daar hij gekomen is om die bede aan uw goedgunstig oor voor te dragen.
Hij deed Guacanagari dit voorstel en vol vreugde nam deze het aan, waarop men terstond aan het bouwen ging van het houten fort. De onnoozele Haïtiërs, door den Kazike onderricht, welk een groot geschenk de »Zonen der zon« hun geven wilden, hielpen met alle macht aan den bouw mede, en binnen een paar dagen was het fort, dat van Columbus den naam van »La Navidad« kreeg, voltooid.
Woord Van De Dag