United States or Faroe Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ja, heer, bekende Cecilius, een arm om Cecilianus, die, bang nog, huilde tegen hem aan. En tot Cecilianus: Huil toch niet. Spelen jullie....? Tijdens de Megalezia, heer. In het Theater van Pompeïus. Bij Pollux, jullie zijn een paar aardige komediantjes dan. Slaven? Ja, heer, van onzen dominus-gregis; u weet wel, Lavinius Gabinius: zijn troep is heel beroemd.... Lavinius Gabinius, zeer zeker!
Ik ben nooit heelemaal geweest zooals jullie; ik heb nooit plannen gemaakt over wat ik doen zou, als ik groot was; ik heb nooit over trouwen gedacht. 't Was net alsof ik mij zelf nooit anders kon voorstellen dan als de onbeteekenende kleine Bets, die thuis zoowat heen en weer dribbelde, en ook nergens anders op haar plaats was.
"Zullen we heengaan over de hei en terug over 't land Van der Pol?" stelde Door voor. Dat was best. "Daar zie ik het huis al," zei Leni na een poosje; "nog vijf minuten en we zijn er." "Wel, komen jullie daar allen aangestapt? Dat is aardig," zei vrouw Pruim. "Kom maar binnen, kom maar binnen." "Neen, vrouw Pruim, wij willen hier buiten liever een beetje uitrusten.
»Nou,« wierp Bolter tegen, »als je me maar niet in gevaar brengt of me weer naar één van jullie politie-bureaux stuurt. Dat bevalt me niet; dat bevalt me heelemaal niet, zeg ik je.« »Er is niet het minste gevaar bij niet het minste of geringste,« zei de Jood; »je hebt alleen een vrouw in 't oog te houden.« »'n Ouwe vrouw?« vroeg Mr. Bolter. »'n Jonge,« antwoordde Fagin.
"Jullie begrijpt, toen kreeg ik een lange preek over mijn verkeerdheden en raadde ze me aan er eens stil over te blijven nadenken, terwijl zij zich eens voor een oogenblikje "van binnen zou gaan bekijken."
Aan onze moeder.... dachten de jongens te gelijker tijd, want ze wisten, sedert de eerste voorstelling, er alles van, maar ze zeiden niets. Aan de edele Crispina, herhaalde de dominus, verwonderd, dat ze niets zeiden. Weet je, jongens, het gaat me aan mijn hart. Ik hoû van jullie als van mijn eigen kinderen, al zijn jullie bengels.... Waarom doe je het dan ook, dominus!
"Willen jullie wel eens één, twee, drie, uit het hok komen? Zoolang jullie nog Bob en Hans bent, hooren jullie niet in een kippenhok." "We dachten, dat de kippen het heel prettig zouden vinden in den tuin," zei Bob.
Alles is terecht, Eline is bij ons. Hij trad verder naar binnen en het kraakte onder zijne voeten: de geheele vestibule lag vol glasscherven. Bij jullie!! O, Goddank! kreet Henk. Ik was dol, ik was radeloos, ik wist niet wat ik doen zou! Goddank, dat ze bij jullie is! Kom binnen, Ferelijn! sprak Betsy bevend, die in de deur van de eetkamer verscheen.
Is dit de eerste keer, dat hij bij je aan huis komt? vroeg Amélie. Ja, antwoordde Cecile. Een onnoodige beleefdheid, niet waar? Ach, Taco Quaerts is altijd precies in de puntjes, verdedigde Anna. Maar deze visite was juist nièt in de puntjes, lachte Cecile vroolijk. Maar Taco Quaerts schijnt bij jullie geheel en al onfeilbaar te zijn. Hij walst heerlijk! riep Suzette.
Betsy, schei daar nu dadelijk over uit of ik ga weg en je ziet me nooit weêr terug. Ik wil nu eenmaal niet meer bij je wonen, hoor je, ik wil niet, ik heb er genoeg van gehad! Zij neuriede iets. Blijf je dan bij ons eten, van middag? vroeg Betsy huiverend. Dolgraag! Maar ik ben moê, je zal niet veel conversatie aan me hebben. Wat doen jullie van avond? We gaan naar de Oudendijken.
Woord Van De Dag