United States or Costa Rica ? Vote for the TOP Country of the Week !
Jo werd doodsbleek, vloog van de bank op en bracht Laurie, tot het toppunt van verbazing, door plotseling haar armen om zijn hals te slaan en met een blijden kreet uit te roepen: "O, Laurie, o, Moeder! wat ben ik blij!" Zij begon niet weer te schreien, maar lachte zenuwachtig en beefde en klemde zich aan haar vriend vast, heelemaal in de war door dit plotselinge nieuws.
De menschen meenden, dat zij heel goed voor den eekhoorn hadden gezorgd, en ze waren er verwonderd over, dat hij niet scheen te tieren. Hij zat bedroefd en knorrig in een hoek van zijn kamer, en nu en dan liet hij een scherpen, klagenden kreet hooren. Hij roerde het eten niet aan, en draaide het wiel geen enkele keer rond. "Hij is zeker bang," zeiden de menschen op de boerderij.
Een zacht en flaauw gebrom Verhief zich, groeide, en liep den kring des legers om. Nu steeg een holle kreet ten wolken: "Ja te wapen, Maar 't Geestendom ontzag!" Wat wilt ge? 't wis verderf op onzen schedel storten? De Goden van de lucht in 't aardbestier verkorten? Herroep die gruweltaal, en ken, gy Legervoogd, De palen van uw recht, en wat het mijn gedoogt!"
Wie eenmaal zijn ziel, 't goddelijke in den mensch, heeft gekend, haar kreet om Licht heeft vernomen en verstaan, zal haar nooit weer kunnen vergeten. Wat u mij schrijft, heb ik alles gedacht, gevoeld, doorleefd.
Zorg maar dat gij daar komt te zitten. Op dat oogenblik uitte Ilderim een kreet van verbazing. Ha! Wat is dat! Lees! riep hij tot Ben-Hur. Deze nam het blad, dat, door den prefect der provincie onderteekend, zooveel was als ons hedendaagsch programma, en uitvoerig de verschillende vermakelijkheden beschreef.
Ha! kreet ze smartelijk, Rup, ik sterf .... Rupert opende zijne oogen. Zijn lichaam verroerde niet. Een korte trilling had rijzekens zijne lippen bewogen en nu kwam eene stilte, waarbinst hij de zachte roering van haren adem hoorde. Hij glimlachte en sloot zijne oogen opnieuw.
Een kreet van woede ontsnapte ons. Om twaalf uur waren wij niet verder dan om acht uur 's morgens. Toen besloot kapitein Farragut andere middelen aan te wenden. "Zoo," zeide hij, "loopt dat beest sneller dan de Abraham Lincoln, dan zullen wij eens zien of het onze puntkogels vooruit blijft. Mannen aan het voorstuk!"
Wel, kind, het is bijna gedaan? gij ziet het immers wel?" "Ha, ha, Lieveken, wij zullen altijd school spelen! Gij zult leeren lezen!" "Ik zal leeren lezen!" herhaalde Lieveken met bedwongen geestdrift. "Gij zult het leeren!" kreet Bavo. "Och, hemeltje, dat zal vermakelijk zijn, als wij te zamen in hetzelfde boek zullen kunnen lezen.
Plotseling vaart een rilling door hem heen. Hij heeft een stem gehoord: zijn stem! Het gordijn dat de zaal waarin hij zit in tweeën deelt, wordt terzijde geschoven, en in een vagen lichtschijn ontwaart hij zijn zoon, en achter zijn zoon een lichte vrouwen-gestalte. Opstaande breidt hij zijn armen uit; en met een kreet van geluk sluit hij zijn kind er in, en houdt hem vast ... héél lang vast....
Dit bracht mijnen vader op de gedachte deze gelegenheid waar te nemen om zijnen broeder te bezoeken die niet verre van daar te Helbedinghem woont, en welken hij in tien jaar niet meer had gezien. Het was wel dertig uren verre; maar toch, ik, nieuwsgierig om dit gedeelte van het oude Kerlingaland te kennen...." "Dertig uren verre over zee? En gij hebt aanvaard?" kreet Witta verbaasd.
Woord Van De Dag