Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 mei 2025
Toen kwamen zij, die gespaard waren tezamen, en ze riepen dat men Abraham en Mirjam zou dooden. Want de joden hadden de bronnen vergiftigd, en vergelding vroegen ze om het vreeselijk misdrijf, waaraan zich de beiden hadden schuldig gemaakt. De jonge ridder in het zwaar-beschut kasteel lachte achter zijn muren. Des avonds, als Mirjam bij hem kwam, stelde zijn lach haar gerust.
"Niet altijd, dat is waar," herhaalde de proost en liet zijn oogen over de gemeente glijden om te genieten van de bewondering, die zijn lieveling wekken moest. Maar de proost schrikte; het was ademloos stil in de kerk, allen rekten de halzen uit en zagen Abraham aan, maar niet met bewondering, het was eerder een boosaardige, wreede nieuwsgierigheid.
Daarop nam hij hem voorzichtig meê uit de slaapkamer. Er was een liefderijke stemming en een stille gedempte drukte in huis. De witte gordijnen moesten hoe eer hoe beter voor de vensters gehangen worden , en 't huis was groot, met veel vensters aan de straat. Alleen in de spreekkamer van den professor mocht niemand komen. Daar zocht Abraham zijn toevlucht.
Een poos later kwam de professor thuis; ze gebruikten het avondeten en er werd over andere dingen gesproken. Maar Abraham liep verscheidene dagen rond met dat pijnlijk gevoel van te moeten kiezen. Ja, natuurlijk wilde hij aangenomen worden! Als ze hem op school vroegen of hij in 't najaar voor zijn aannemen zou gaan leeren, antwoordde hij ja.
"Neen, neen," riep hij lachend; "dat kwam me maar zoo op de lippen, toen ik je in den spiegel zag, want jij bent wezenlijk het mooiste en liefste wat er in 't heele huis is" en met veel dergelijke woorden en kussen werd ze eindelijk tevreden gesteld en ging voort: "Het mooiste, wat ik tot nu toe gezien heb is werkelijk je vader." "Ja, niet waar!" riep Abraham verheugd.
Mevrouw Wenche werd gauw heftig in 't gesprek; maar dan werd haar man altijd kalmer. "Ja zeker zul je aandeelen hebben, lieve Wenche. Ik zie wel, dat je er lust in hebt. Dan houden we ook dien aardigen Mijnheer Mordtmann hier." Abraham zat in stilte van de een naar den ander te kijken.
Daar zaten niemand minder dan Jan Corneliszoon Geelvink, naar den regel de van het vorige jaar aangebleven burgemeester en de drie nieuwe: Abraham Boom, gedurende deze drie maanden voorzitter, Anthony Oetgens van Waveren en dr.
Zij toonden zich geheel gereed, om de pogingen der oproerlingen tegen het gouvernement van den president Abraham Lincoln met al hun vermogen te steunen.
Abraham keek naar buiten, alsof hij zijn vader niet goed begreep, en deze ging voort: "Zie je, schooljongens zijn gelijk, ten minste zoo ongeveer; maar als de school ze loslaat, worden ze door het leven verspreid en 't leven maakt ze al heel gauw ongelijk.
Mevrouw Clara was ook bang voor Abraham, maar op een andere wijze; ook zij kende zijn natuur; maar zij nam bij tijds haar maatregelen. Wat zij vreesde, was, dat Abraham met zijn gewone neiging tot overdrijven alles zou opgeven; alles voor de voeten der schuldeischers neergooien en schoon schip maken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek