United States or Marshall Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Wij zijn moede tot den dood, staande in de samengepakte menigte. Wij staan hier al twee lange, wreede uren. Er is een heilige Wetsrol gebracht. En de Afdeeling der Vastendagen wordt gelezen, waarin Mozes de genade van God afsmeekt voor het Volk. Het is geheel stil. De wind ruischt. De stem van den Voorlezer gaat.
In haar geest verrees de voor haar steeds wreede herinnering aan den dood van haar jongste zoontje, dat aan diphtheritis gestorven was, aan zijn begrafenis, aan de algemeene onverschilligheid bij zijn kleine kist van rozenhout, aan haar eigen hartverscheurend wee, toen ze zijn bleek gezichtje met de gelokte slapen en zijn als van verbazing geopend mondje zag, voor het deksel met het gouden kruis het kistje sloot.
O wreede vrouw, wat kost het mij niet, dat ik u mijn liefde heb betoond!" Vervolgens drong het beeld van het geluk van zijn medeminnaar zich op aan zijn geest met alle verschrikkingen der jaloezie; en deze hartstocht beheerschte hem eenige oogenblikken zoodanig, dat hij op het punt stond zich te wreken op den connetabel zoowel als op Siffredi.
Door zijne edele daad zelf in verrukking gebracht, verdroeg hij zonder een geluid te geven, de onbarmhartigste geeseling, waaraan de heer Dobbins zich ooit had schuldig gemaakt, en hoorde hij ook met volkomen onverschilligheid de wreede uitspraak aan, om twee uren school te blijven. Immers hij wist, wie met het grootste geduld buiten op hem wachten zou, totdat zijne straf geleden was.
Hem deed het niets, dat zij dus in het nauw gebracht waren en gevaar liepen van in de handen hunner wreede vijanden te vallen; maar dat Dakerlia, zoo jong nog, blootgesteld bleef om dit akelig lot te moeten deelen, die gedachte knaagde hem als een wreede worm aan het hart en liet hem geene rust.
Bloot was zijn hoofd, rood was zijn zwaard, en als een krijgstrophee Bracht hij het afgeslagen hoofd van zeven Mooren mee. Wij zijn nu gekomen bij de balladen, die de boeiende maar bloedige geschiedenis van Pedro den Wreede verhalen.
"Rebekka, gij kunt geen voordeel trekken uit de getuigenis van dezen ongelukkigen ridder, over wien, zooals wij wel bespeuren, de booze geest nog te machtig is. Hebt gij nog iets anders te zeggen?" "Er is mij nog ééne kans over om mijn leven te redden," antwoordde Rebekka, "zelfs volgens uwe wreede wetten.
Zoodra het donker werd, en zij probeerde te slapen, werd de nacht een levend, dreigend wezen voor haar, en met wijdopen oogen staarde ze naar de vreeswekkende gedaante, die zich over haar heenboog, met wreede stem roepende: "Vergeet hem, dien ge niet vergeten kunt. Spoedig zal hij heengaan, en beiden zult ge eenzaam zijn. Als hij gewond is, zijt gij niet bij hem." Soms spotte de nacht met haar.
Myne verwondering betuigd hebbende over de onverschrokkenheid, waar mede deeze Negers zulke wreede straffen trotseerden, en ook niet minder myne verontwaardiging over deeze verschrikkelyke slagtingen, sprak my een man van een goed voorkomen, zig tot my vervoegende, dus aan.
"Er is gebeurd bij den pastoor van Heylen, een wreede moord, een groote schelmerij." Madame Craen zong sentimenteel "Wat was zij schoon, de blonde maagd, in 't blanke balgewaad." en Madame Snepvangers won den bijval met het guitig-onfatsoenlijke: "Want Sint-Nicolaas dat is een man Die al de meiskens troosten kan Hij brengt voor ieder verdriet of geluk Maar ieder meisken krijgt heur stuk!"
Woord Van De Dag