United States or Italy ? Vote for the TOP Country of the Week !
Wie durft die achtbare madam Van Laer met papier werpen? EDWARD, roepende. Frans heeft het gedaan, meester! Hij heeft gezegd: zie, dat is een' kokarde op haren zomerhoed! DE MEESTER, Frans bij den kraag naar de deur slepende. Hier gij, schelm! De deur uit, deugnietenkind! FRANS, buiten luidkeels schreeuwende.
Deze woorden roepende, wierp hij een groot getal Fransen in het slijk, en ging zo verbazend in de slachting voort dat de Vlamingen hem als een bovennatuurlijk wezen aanzagen. Nu daalde de moed in hun harten terug, zij smeten zich tegelijk met een blij gehuil vooruit, en volgden de gulden ridder in wonderdaden na.
Het behangselpapier was nog op evenveel plaatsen gescheurd, het bed, de tafel en stoel bevonden zich nog steeds op dezelfde plaats; over alles lag nog hetzelfde waas van armoede en ellende. Een oogenblik bezag hij dit alles opmerkzaam, zich zijn vroegere worstelingen weer voor den geest roepende.
Ja, ja, ik weet het wel, gij lacht met mijn verdriet ... gij zijt zoo ongevoelig als de steenen van de straat ... ondankbaar, lomp, lui, dom, een hoop ezels, zoo bot als visschen. De school is uit! DE LEERLINGEN, van alle kanten roepende. Hoera! Hoera! De school is uit! Wie speelt er mee broekstavast? Wie doet er mee in d'O? Wie heeft er marbollen? Wie doet er mee Gorie, Gorie?
Ondanks deze ellende, hadden zij altijd in goede verstandhouding onder elkander geleefd. Toen ik het rif aandeed, kwamen deze arme lieden, bevreesd dat hun voorkomen ons tot terugkeer zou nopen, haastig naar ons toe, roepende: "Weest niet bevreesd, wij zijn geen wilden, wij zijn ongelukkige menschen!"
Iedereen wist, dat het een hopelooze taak was, maar toch hoopte men. "Groote Hemel!" riep de assistent opeens uit, terugdeinzende en op Beatrice's gelaat wijzende. "Zaagt gij dat?" Elisabeth en Granger sprongen overeind, roepende: "Wat? Wat?" "Blijft zitten," zeide de dokter, hen terug wenkende.
Breydel vatte de oude Maceclier bij de schouders, en rukte hem Brakels weg, roepende: "Besmeur u niet met het bloed van de verrader. Hij is te verachtelijk, anders zou hij reeds door mijn handen gestorven zijn." "Neen, bij God!" riep de Maceclier, zijn bijl opheffende. "Ik wil mij aan dit spel vermaken. Men wint een plaats in de hemel, wanneer men een landverrader doodslaat.
Witte verwijderde zich en na nog een en ander met Tromp afgesproken te hebben ging hij van boord, in 't voorbijgaan tot Huib roepende: "Als je soms nog kippenvoêr mocht noodig hebben, dan weet je waar mijne oude luî wonen! Gegroet!" Denzelfden dag reeds vertrok Tromp om de vloot, die 98 schepen sterk was te verzamelen.
Hij verwaardigde 's Graven bode met geen antwoord; maar, zijn schildknaap roepende, ontdeed hij zich van zijn helm: en de muts, waarmede hij dien verwisselde, diep in de oogen drukkende, ging hij met zijn medeafgevaardigden naar het klooster. Zij vonden er den Graaf in een klein spreekvertrek, slechts van weinige getrouwen omgeven.
Toen hij dus den armen denkbeeldigen ridder zag naderen, greep hij zijn lans of werpspies, en zonder stil te houden om zijn niets kwaads vermoedenden tegenstander toe te spreken, reed hij zoo woest op hem toe, als Rozinante hem dragen wilde, vastbesloten hem te doorboren, onderwijl luidkeels roepende: »Schurk, ellendeling, verdedig u, of geef mij oogenblikkelijk mijn rechtmatig bezit over.«