United States or Seychelles ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij vlucht in de elzestruiken aan den oever, raakt vast in de dichte takken en blijft staan. Dan werpt Gösta Berling de bootshaak weg, gaat naar haar toe en legt de hand op haar schouder. "U is vanavond laat buiten, gravin Elisabeth," zegt hij. "Laat mij met rust; laat mij naar huis gaan." Hij gehoorzaamt oogenblikkelijk en keert zich om.
Welk een genadige redding! En als Beatrice gestorven was, had het kerspel een andere meesteres op de school moeten hebben, en wij zouden het salaris kwijt zijn. Wij hebben veel reden om dankbaar te zijn, Elisabeth." "Ja," zeide Elisabeth zeer bedaard, "dat hebben wij." Hoofdstuk VI. Owen Davies te huis. Met een luchtig hart liep Owen Davies huiswaarts.
Mijn tegenwoordig leven is toch eigenlijk niets anders geweest dan een onrustige droom. Het eenige ware, het eenige geluk, dat ik er in heb gevonden, is uw liefde geweest. Werpen wij dat geluk niet weg, Beatrice." Per omgaande ontving hij dit antwoord, met potlood geschreven: "Neen, lieve Geoffrey. Er is niets aan te veranderen. Dat was het eenige. Hoofdstuk XXV. Elisabeth laat haar tanden zien.
Het kwam volstrekt niet bij haar op, dat Elisabeth weleens haar eigen kaart zou kunnen spelen. Uit dit alles zal duidelijk blijken, als het niet reeds gebleken is, dat Beatrice Granger een vrij eigenzinnige jonge dame was, geboren om zichzelve en allen, die met haar in betrekking stonden, last aan te doen.
"Dat heeft bizonder veel van een geestverschijning," antwoordde Geoffrey onverschillig; maar hij wist, dat die geest hem nog menigen dag zou verschijnen. "Dat is toch raar," viel Elisabeth levendig in, haar oogen scherp op hem vestigende. "Weet gij wel, dat ik mij verbeeld heb de deur van onze kamer tweemaal op een geheimzinnige wijze te hebben zien open- en dichtdoen?
Elisabeth, die haar, onder voorwendsel van te slapen, bespiedde, zag Beatrice opstaan, een peignoir aandoen en naar het venster gaan, dat zij wijd opensloeg. Eerst meende Elisabeth tusschenbeide te komen, want zij was voorzichtig, en bang voor tocht; maar zij was nieuwsgierig wat haar zuster ging doen, en daarom liet zij haar begaan.
"Hoe vaart gij, mijnheer Bingham?" sprak de oude man, terwijl hij zenuwachtig op een stoel plaats nam, en met bevende hand zijn hoed op den vloer naast zich zette. "Ja, dank u, ik ben redelijk wel, niet al te best ik verga van zorg en kommer." "Ik hoop toch dat Miss Elisabeth en Be dat uw dochters ook wèl zijn?" zeide Geoffrey, niet in staat zijn ongerustheid te bedwingen.
Toevallig dat de voornamen van de tegenwoordige vrouwe van de Ehze dezelfden zijn als die van de eigenares uit de eerste helft der achttiende eeuw. Of die vroegere Clara Elisabeth bij haar onderhoorigen bemind is geweest evenals haar man, weten we niet, maar dat men het later van de 20ste-eeuwsche Clara Elisabeth zal getuigen, is zonder twijfel.
De beste beschrijving van hetgeen er eigenlijk in die dagen gebeurd was hebben wij te danken aan den scheepspredikant Heims, die aan boord was van de Duitsche oorlogscorvet "Elisabeth," onder commando van den kapitein ter zee Hollmann. De "Elisabeth" had twee jaren doorgebracht in de Japansche en Chineesche wateren en was op de terugreis naar Duitschland.
Eerst was zij verdoofd geweest, nu gevoelde zij. Maar misschien was het niet waar, dacht zij; misschien had Elisabeth zich vergist of het alleen maar gezegd om haar te plagen. Zij stond op. Zij viel op de knieën, en bad, voor de eerste maal sedert vele jaren; uit den grond van haar hart bad zij: "O, God, als gij bestaat, spaar zijn leven, en bespaar mij die verschrikkelijke smart!"
Woord Van De Dag