United States or Central African Republic ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij lachte eensklaps helder en meêgesleept door haar eigen lach, schaterde zij het uit, steeds op zijne knie, met haar hoofd op zijn schouder. Op Bertie! lachte zij. Hoe is het mogelijk! O, o, op Bertie! Maar ik beschouw hem zoo als een aardig jongetje, bijna als een meisje ... Hij is zoo klein en hij heeft zulke mooie handjes! O, o! Ben je jaloersch op Bertie?!
Onder luid geschreeuw riep zij Hector toe haar te komen helpen, want die levende dieren joegen haar schrik aan, maar toen zij eenmaal gezien had, dat zij zich niet meer verroerden, zoodra men hen bij den kop aanvatten, was zij moediger, en durfde zij hen heel goed zelf in het mandje laten vallen, dat zij over den schouder droeg.
Beider harten stortten zich in elkander uit, zoodat binnen een uur de jongeling het hart van het meisje, het meisje het hart van den jongeling bezat. Zij deelden elkander hun gedachten mede, bekoorden, betooverden elkander. Toen zij eindigden, toen zij elkander alles hadden gezegd, liet zij haar hoofd op zijn schouder rusten en vroeg hem: "Hoe heet gij?" "Ik heet Marius," zeide hij. "En gij?"
Hij moest die open breken. Hij kon de deur niet openen zonder eenig gedruisch te maken. Maar met zijn krachtige hand slaagde hij er in; het slot sprong.... de deur was geopend.... Op hetzelfde oogenblik voelde Ayrton een hand op zijn schouder.
Ik geloof waarachtig dat ik mijn schouder heb gebroken. Heb jelui dan gevochten en waarom dat? Omdat ik hem een standje maakte wegens zijn lang wegblijven. Alle duivels, kerel, wat denkt ge wel! Zal ik je eens fijn knijpen? Hij pakte mij bij mijn borst, met het voornemen mij eens flink door elkaar te schudden.
Zij vlucht in de elzestruiken aan den oever, raakt vast in de dichte takken en blijft staan. Dan werpt Gösta Berling de bootshaak weg, gaat naar haar toe en legt de hand op haar schouder. "U is vanavond laat buiten, gravin Elisabeth," zegt hij. "Laat mij met rust; laat mij naar huis gaan." Hij gehoorzaamt oogenblikkelijk en keert zich om.
Maar 't was niet de hand van vrouw Teunissen het was het was de hand van zijne eigen lieve moeder! En hij liep ook niet hijgende op den stoffigen weg; maar hij lag rustig in zijn bed en zijne moeder zat op een' stoel bij hem en hield zijne hand in de hare. "O, Moeder, ik heb zoo'n verdriet," zuchtte Hans en hij liet zijn hoofd op Moeders schouder vallen.
Daar vindt ge ze, de ware heeren van het woud, evengoed er meesters als de wachters, die bij bochten in den weg u voorbijgaan met het geweer op schouder en in den correcten pas van den soldaat.
Texar had bij het vernemen van het hondengeblaf in der haast een geweer gegrepen. Dat wapen bracht hij thans aan den schouder en mikte op de mestiesche vrouw, die het kleine kind met haar lichaam poogde te dekken. Plotseling sprong de hond, die aan eene doldriftige opwinding ten prooi was, in het kanaal. Texar was van meening, dat hij dien maar al vast moest laten begaan.
Men dringt er vooral op aan, dat zij zich zal laten bezweren, maar daar wil Jeanne niet van hooren: »Liever dood«, antwoordt zij daarop, »dan dat ik iets zou doen, waarvan ik weet, dat het zonde en tegen den wil van God is.« Men bestrijkt den gewonden schouder met olijfolie en legt op de wonde zelf een plakje spek. Daarna stort Jeanne nogmaals haar hart uit voor haar biechtvader en bidt.
Woord Van De Dag