United States or Ethiopia ? Vote for the TOP Country of the Week !


Hij antwoordde met een paar beleefde woorden, maar zag haar tegelijk diep in de oogen. En zij, die in lang niet zulk een blik ontmoet had, liet hem los en wendde zich tot de anderen. Maar toen alle gasten weg waren, en haar man rustig was gaan zitten om de couranten te lezen, zei Mevrouw Wenche: "Neen maar, wat was ik verrast door den jongen Mordtmann.

Intusschen kwam Mordtmann voortdurend als gast daar aan huis; en toen hij een veertien dagen in de stad geweest was, gaf de professor een groote partij voor hem. Mevrouw Lövdahl was zeer teleurgesteld in Mordtmann.

't Was eigenlijk Professor Lövdahl, die een samenzwering in de directie tot stand had gebracht, om zoo mogelijk Mordtmann weg te krijgen; en nu ging hij vrijwillig, bij den eersten wenk. Daar moest iets achter steken. "Ik, als president, kan 't er niet meê eens zijn ten minste niet zonder nader motiveering meê eens zijn, dat de heer Mordtmann als directeur plotseling overbodig zou geworden zijn.

Eindelijk nam ze haar hoed en parasol, om een groote wandeling te doen; 't was de eerste Juni en helder, frisch zomerweer met noordenwind. Ze ging den kant uit naar de nieuwe fabriek. Michal Mordtmann had haar zoo dikwijls gevraagd daar eens te komen, zoodat hij haar al zijn heerlijkheden kon laten zien.

De vertrouwelijkheid, die zoo snel was ontstaan tusschen haar en Mordtmann begon haar te hinderen; zij zag heel goed, dat haar man op elk woord en elken blik lette en ze wist, dat hij dacht, dat zij in die zaak met de fabriek met den jongen man had samengewerkt. En dat ergerde haar, want het was immers niet waar.

Hij was toch de eenige, die verstand van de zaak had. Geleerd was hij, en rijk en als hij niet meê wou doen, was er zeker een luchtje aan de zaak, hoe schitterend ze ook leek. "Als eerst Professor Lövdahl teekent dan doe ik meê en velen met mij," zei Jörgen Kruse. De vlugge kop van Michal Mordtmann had niet lang werk met dat bezwaar.

"Wij willen natuurlijk maar noode zulk een bekwaam directeur laten gaan; maar als Mijnheer Mordtmann 't zelf wenscht, dan..." De professor zette de toespraak van Consul With voort: "dan hebben wij waarlijk alle reden om hem hierin zooveel mogelijk tegemoet te komen, hoezeer we ook betreuren..."

En hij brandde van verlangen te toonen hoe heel anders en veel beter 't zou gaan zonder dien kwast Mordtmann. En 't meest verheugde hij zich als hij er aan dacht, dat Abraham zijn assistent zou worden. Het jonge paar zou boven wonen; er zou leven en vroolijkheid in huis komen, en de vele bittere herinneringen zouden in de hoeken worden gedrongen en verdwijnen.

"Ja," antwoordde Michal Mordtmann, "flinkweg iets afbreken, b.v. de jeugd, dat is zeker heel gemakkelijk. Maar zóó afbreken, dat er werkelijk wat valt, d

Maar Mordtmann stoorde er zich niet aan, hij voelde zich vroolijk en gezond als hij 's morgens vroeg in de mooie zomermaanden naar zijn fabriek ging, dicht buiten de stad. De arbeiders waren niet als de Engelsche, die alleen aan hun werk denken. Hier namen ze de pet af en zeiden "Goeden morgen," en namen den tijd voor een praatje, als hij dat wilde.