United States or Curaçao ? Vote for the TOP Country of the Week !
De deskundige in quaestie, die Michal Mordtmann heette, was als de meeste vreemden aan Professor Lövdahl aanbevolen. Trouwens, de professor kende hem nog wel van de universiteit. Mordtmann was indertijd begonnen in de medicijnen te studeeren. Maar toevallig was hij in Engeland gekomen, waar hij door connecties van zijn vader kennis maakte met een familie, die scheikundige fabrieken had.
De bedoeling was nu, dat Michal de nieuwe fabriek zou aanleggen en besturen.
Maar van zijn eigen vaderland, de staatsinrichting daar, de strijd om de vrijheid..." "Politiek! Politiek! Moeten de jongens ook al politiek leeren?" klonk het van alle kanten en een nieuwe koortsachtige agitatie overviel allen. "Natuurlijk! Ja zeker, moeten ze politiek leeren," antwoordde Michal Mordtmann onvervaard.
Michal Mordtmann wist heelemaal niet wat hij antwoorden moest; en toen wat verder in de straat de onderdirecteur Aalbom hem neuriënd voorbij liep, zonder hem te willen zien, begreep hij dat veel beter.
Maar Abraham sloop altijd stil heen en terug naar deze bezoeken, hij voelde wel, dat zijn vader het in 't geheel niet goed zou vinden, dat hij den omgang met de moeder van kleine Marius aanhield. Maar wie kan op zijn zestiende jaar de verzoeking van wijn en boterspritsen weerstaan? Intusschen bleef Michal Mordtmann steeds even vol van zijn fabriek, die nu bijna klaar was.
't Was een toast, die uitstekend geweest zou zijn in Bergen; mevrouw Wenche lachte ook een paar keer, maar zij stond bijna alleen: deze vroegere schipper en oude haringkakers gedeeltelijk Haugianen waren in het geheel niet geschikt voor dit soort van humor en zagen elkaar aan. Michal Mordtmann kwam in een kregele stemming van tafel; hij voelde, dat hij grond verloren had.
Daar komen Rispa en Michal, Sauls weduwe en dochter, in zwart en wit rouwfloers uitgedost. Voor Rispa had De Bray moeten spelen, die uitmunt in de vrouwenrollen; maar hij heeft het tooneel verlaten en nu neemt Isaac Verbiest zijne plaats in.
Michal Mordtmann werd zeer verrast in de eerste dagen na dien avond bij Professor Lövdahl. Den volgenden morgen meldde hij alvast aan zijn vader, dat de vooruitzichten voor hun plan niet heel schitterend waren. Toen dat gedaan was troostte hij er zich meê, er aan te denken, hoe hij de oude katuilen had opgeschrikt en hoe uitstekend Mevrouw Wenche zich gehouden had.
En langzamerhand werd het hem duidelijk, dat het een soort van feest was geweest voor al die menschen, die al zoo dikwijls gehoord hadden, dat ze niets wisten en nergens verstand van hadden, dan van geld bijeen te schrapen dat uit den kring van de geleerden zelf zich iemand tegen die hooge, trotsche mannen keerde. "Never mind," dacht Michal Mordtmann, "willen ze niets anders mij is 't goed."
Hij dronk op den eeregast, wenschte hem allen mogelijken voorspoed met zijn onderneming en de stad geluk met een zoo groot en zonder twijfel voordeelig bedrijf. Maar 't zat toch in de lucht, dat de professor zelf nog geen enkel aandeel genomen had in deze ongetwijfeld voordeelige zaak, die hij aanprees en waar hij op dronk. Michal Mordtmann voelde dat ook.
Woord Van De Dag