Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 mei 2025
De professor was bijna altijd uit op dien tijd, maar soms kwam hij ook thuis en vond hen zoo, en altijd waren zij of hij dan wat verlegen. Maar in Michal Mordtmann's bloed was onrust als hij daar zat en haar zoo kalm en regelmatig langs zich heen zag loopen.
Ze ging weer terug in de slaapkamer, maar in de deur sloeg ze de handen in elkaar en riep vol vreugd: "O Goddank! nu ben je zeker veel beter, lieve Marius! Je lacht zoo tevreden!" "Mensa rotunda," antwoordde kleine Marius en stierf. Michal Mordtmann had zich aangewend even bij Mevrouw Wenche binnen te loopen als hij om twaalf uur uit de fabriek kwam.
Michal Mordtmann stond midden in de kamer met hoed en overjas, een pas aangestoken sigaar, juist bezig met de lamp neer te draaien, om naar de club te gaan. In de kamer was een flauwe lucht van warm avondeten, vermengd met den fijnen geur van de eerste trekken aan een goede sigaar. "Goeden avond Mordtmann!" zei ze en glimlachte droevig. "Nu kom ik bij je. Wacht maar even tot ik wat kalmer ben."
Hij trok zijn rente en knipte in alle stilte zijn couponnetjes; men wist zoo ongeveer wat hij van den ouden Abraham Knorr had geërfd en dat hij zijn geld uit Bergen kreeg; maar velen peinsden er over, wat hij er dan meê deed. Daarom had ook Michal Mordtmann moeite met den professor.
Aan het souper ging het voortdurend warm toe, en zelfs toen de gasten het huis verlaten hadden hoorde men in de straten, door den stillen nacht: "Hervorming Latijn Ephor politiek watte?" Toen Michal Mordtmann zijn gastvrouw goedennacht zei, reikte ze hem weer haar beide handen, terwijl ze hem hartelijk en vroolijk bedankte voor zijn goede hulp.
Nu was de afspraak, dat consul With op dit oogenblik een vrij groote verlaging van 't honorarium van den chef Mordtmann zou voorstellen. Maar voor hij aan het woord komen kon, stond de jonge chef op; hij was uitdrukkelijk voor deze bestuursvergadering uitgenoodigd. "Mijne Heeren," begon Michal Mordtmann vrij en ongedwongen.
Michal Mordtmann bracht dit den volgenden Zondag ter sprake bij Professor Lövdahl aan huis, hij kwam daar geregeld elken Zondag eten; 't was er nu wel wat somber aan huis na die quaestie met Abraham, die voortdurend door zijn vader's koelheid in de pijnlijkste spanning gehouden werd. De professor sloeg eerst het eervolle aanbod van een plaats in de directie af.
Maar vóór Kahr of een van de anderen partij konden trekken van deze overwinning, vroeg een droge, heldere stem: "Pardon ... heeft ooit een van de heeren een levenden Ephor gezien?" Aller oogen wendden zich naar Michal Mordtmann, die korrekt en innemend bij de étagère stond; maar toen Mevrouw Wenche en hij elkaar aanzagen, barstte zij uit in haar gewoon vroolijk lachen.
Michal Mordtmann liep zich te ergeren; overal scheen hij te merken, dat hij een bok geschoten had; en toen hij zich dat eenmaal in het hoofd gezet had, werd het natuurlijk erger dan het was. Maar het ging hem werkelijk zeer aan 't hart. Een paar dagen geleden had hij nog aan zijn vader geschreven, dat hij alle hoop had.
Michal Mordtmann wierp zijn sigaar weg, dronk een glas grog en ging in de kamer van Mevrouw Lövdahl. De koffie was rondgediend en 't dienstmeisje was aan het afnemen. Om Mevrouw Wenche heen stonden eenige heeren, die niet rookten of toevallig met haar waren blijven praten. 't Waren meest ambtenaars en enkele van de huisvrienden, die zich in dit gemengd gezelschap niet erg thuis voelden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek