Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
Dit is nog 't mooiste van alles 't naaitafeltje van mijn moeder. Dat is jaren geleden hierheen gekomen uit Japan met een van de schippers van Grootvader Knorr." "Dat kan men wel zien." "Wat bedoel je? Clara!" "Maar lieve hemel! Kijk nu eens, al dat goud en die gekke figuren; 't is heelemaal niet smaakvol." "Neen hoor eens! nu heb je 't toch waarachtig mis, Clara!
Ze waren verstokt en onverzoenlijk, omdat ze er nooit zeker van waren, dat ze het rechte gegrepen hadden; maar ze waren standvastig en trouw, omdat iets diep in hun ziel zei, dat het zaak was vol te houden. Tusschen zulke mannen groeide Wenche Knorr op en ze was voor hen als een Valkyrie , en nog veel meer.
Eerst kwamen er een paar voorloopige woorden over hen, die naar de universiteit zouden gaan; daarop volgde de hoogste afdeeling van de vierde klasse en dan de laagste zij, die uit de derde klasse waren overgegaan in de vierde. "Hans Egede Broch!" riep de rector; dat was No. 1; maar de volgende was Abraham Knorr Lövdahl!
En toch aarzelde hij. De laatste overblijfselen van reinheid in hem verzetten zich tegen zulk een gemeenheid; hij dacht aan zijn jeugd, den korten, helderen dag van zijn wetenschap, hij dacht aan Wenche Knorr, en hij kon er niet toe komen zich neer te laten glijden in dien modderigen afgrond. Maar wat hielp dat? Die gedachten kwamen telkens terug.
Hij trok zijn rente en knipte in alle stilte zijn couponnetjes; men wist zoo ongeveer wat hij van den ouden Abraham Knorr had geërfd en dat hij zijn geld uit Bergen kreeg; maar velen peinsden er over, wat hij er dan meê deed. Daarom had ook Michal Mordtmann moeite met den professor.
Haar familie was een oude Bergensche en van geslacht tot geslacht ging een liefde voor het vaderland, een nationaal voelen, vol kracht en strijdlust, zooals men meestal vindt waar 't vreemde bloed overwonnen is. Wenche Knorr was vol geestdrift voor het nationale; ze was bereid tot ieder offer voor de vrijheid en het volk.
De stukken van den ouden Abraham Knorr gingen in alle stilte naar Hamburg om verkocht te worden, en alles wat ze bijeen konden schrapen aan stukken van werkelijke waarde, wierpen ze in den eenen put na den anderen tot alles stilstond voor een, bodemloozen afgrond. En toen was het gedaan met Carsten Lövdahl. 't Was een koude regenachtige morgen tegen 't eind van den herfst.
En toen nu Carsten Lövdahl thuis kwam, midden in dien kring mooier, eleganter en interessanter dan al die anderen en bovendien nog Noorsch met zijn Noorschheid opgefrischt door een lang verblijf in het buitenland toen vond Wenche Knorr in hem de schoonste vereeniging van datgene, wat ze van huis uit had liefgehad, en het Europeesche beschaafde, waarvoor ze oog had gekregen in de hoofdstad.
"Ja, dat zul je! voor je straf; omdat je Snorre verwaarloost zul je nu eens hooren wat 'n meester hij is." En ze begon hun voor te lezen, en ze las uitstekend; want ze kende de Saga-stijl en ze had dien lief. Aan huis bij haar vader den rijken Abraham Knorr in Bergen was in haar jeugd alles bijeengekomen wat Noorsch, echt oer-Noorsch gebleven was onder de opkomende, blauwachtig gele reactie.
Die was van Grootvader Knorr en was meer dan honderd jaar in de familie geweest; vermoedelijk moest die naar de verkooping; misschien was die al verkocht. Abraham bleef staan en leunde tegen de trap; 't was toch vreeselijk hard dat wat hij nu moest doormaken. Stuk voor stuk zijn liefste herinneringen uitrukken; alles wat hem dierbaar was naar vreemde, onverschillige menschen zien gaan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek