United States or French Southern Territories ? Vote for the TOP Country of the Week !
Fagin, zou het booze oog genezen,« zeide deze eerbiedwaardige handelsman in antwoord op de vraag van den Jood naar zijn gezondheid. »De nabuurschap zou mij een beetje te warm zijn, Lively,« zei Fagin, terwijl hij zijn wenkbrauwen optrok en zijn handen op zijn schouders kruiste. »Ja, die klacht heb ik al een paar keer gehoord,« antwoordde de koopman, »maar 't koelt gauw weer af ook, vind je niet?«
Fagin gaf Claypole een stomp in de zijde en ze barstten beiden in een luid, langdurig gelach uit. »'t Is in orde!« zei Noah, toen hij weer tot bedaren was gekomen en Charlotte binnen was. »Hoe laat zullen we zeggen morgen?« »Is tien uur goed?« vroeg Fagin en voegde er, toen Claypole toestemmend knikte, bij: »Welken naam kan ik aan mijn vriend opgeven?«
De boef slingerde het meisje van zich af naar den versten hoek van de kamer, juist toen de Jood en de twee jongens terugkwamen, Oliver tusschen hen in voortsleepend. »Wat is hier gebeurd?« vroeg Fagin rondkijkend. »Die meid is gek geworden, geloof ik,« antwoordde Sikes woest.
»Hoor hèm!« zei Fagin, zijn schouders ophalend. »En nou kommen we hem nog wel al die lekkere dingen brengen.« »De dingen zijn goed in hun soort,« merkte Sikes op, eenigszins verzacht toen hij de tafel aankeek, »maar hoe kan je 't goedpraten, dat je mij hier laat liggen, zonder eten, ziek en zwak en weet ik wat al meer, en al die tijd niet meer naar me hebt omgekeken of ik die hond was.
»Ja, zij gaat, Fagin,« zei Sikes. En Mr. Sikes kreeg gelijk. Door bedreigingen, beloften en omkooperijen werd de jonge dame in kwestie er eindelijk toe overgehaald, aan de opdracht te voldoen.
Fagin gaf den man in het buffet alleen een wenk en liep toen recht door naar boven, deed de deur van een kamer open en sloop naar binnen, ingespannen rondglurend met de hand boven de oogen, als zocht hij iemand. De kamer was door twee gaspitten verlicht; luiken met boomen ervoor en stijf dichtgetrokken vaalroode gordijnen verhinderden den lichtschijn naar buiten uit te stralen.
»'t Is altijd lastig, als je met vrouwen te doen hebt,« zei de Jood, zijn knuppel neerleggend, »maar ze zijn slim en we kunnen ze bij ons werk niet missen. Charley, breng Oliver naar bed.« »Hij moet morgen zeker zijn beste kleeren niet aantrekken, is 't wel Fagin?« vroeg Charley Bates. »Natuurlijk niet,« antwoordde de Jood met denzelfden grijns, waarmee Charley de vraag deed.
»U praat of u 't meent,« antwoordde Noah. »Wat zou ik er aan hebben, het te zeggen als ik 't niet meende?« vroeg Fagin, zijn schouders ophalend. »Hier! Laat me buiten de kamer een woordje met u alleen spreken.« »Daarvoor hoeven we niet uit de kamer te gaan,« zei Noah, terwijl hij allengs zijn beenen weer uitstrekte. »Zij kan in die tijd de bagage boven brengen. Charlotte, zorg voor de pakken!«
Nadat er in langen tijd niets gezegd was hield hij op met fluiten en zei: »Wat ben jij verschrikkelijk vervelend, Tommy!« »Waar zou hij op Chilling wijzend over zitten te denken, Fagin?«
Iets, dat niet te veel inspanning vraagt en niet erg gevaarlijk is, ziet u. Zoo iets meen ik!« »Ik hoorde je iets noemen als 't bespionneeren van de anderen,« zei Fagin. »Mijn vriend heeft juist groote behoefte aan iemand, die dat goed doet.« »Ja, daar heb ik wel van gesproken, en ik zou er niet tegen hebben, me daar somtijds voor te laten gebruiken,« zei Mr.