United States or Mayotte ? Vote for the TOP Country of the Week !
Fagin deed alsof hij dezen uitroep niet hoorde. »Zie je,« ging hij voort, »wij behooren zoo bij elkaar en hebben zoozeer dezelfde belangen, dat het zoo moet zijn. Bijvoorbeeld, 't is jouw doel te zorgen voor nommer één voor jezelf dus.« »Natuurlijk,« antwoordde Mr. Bolter. »Daar heb je gelijk aan.« »Nou! Je kan niet voor jezelf zorgen als nommer één of je zorgt ook voor mij, nommer één.«
»Neen, neen,« antwoordde Fagin, »zoo erg is 't niet. Zoo erg niet.« »Dus ik denk, dat hij « »Vermist is,« viel Fagin in. »Ja, hij werd vermist.« »Op een bijzondere manier?« vroeg Bolter. »O nee,« antwoordde Fagin, »'t was niets bijzonders. Hij werd beschuldigd van pogingen tot zakkenrollerij en ze vonden een zilveren snuifdoos op hem zijn eigen snuifdoos, want hij snoof zelf en was er dol op.
Fagin zag er uit of hij 't meende en Charley Bates, die het altijd voorzichtig vond, aan den veiligen kant te zijn en wien het volstrekt niet onwaarschijnlijk voorkwam, dat hij de tweede zou zijn om geworgd te worden, viel op zijn knieën en liet een luid, langgerekt gebrul hooren, dat het midden hield tusschen 't geluid van een dollen stier en van een misthoorn.
Ik kon 't geweten hebben, dat alleen zoo'n duivelsche, rijke, inhalige, razende oude Jood iets, dat om te drinken is, zal weggooien behalve water. Wat moet dat allemaal, Fagin? Ik mag verdoemd worden als m'n halsdoek niet vol bier zit! Kom hier, kruipend mirakel; waarom blijf je buiten staan of je je schaamt voor je baas? Kom binnen!«
Dat vertelde ze allemaal. Woord voor woord zonder één bedreiging, zonder tegenspartelen is 't niet?« riep Fagin, half dol van woede. »Jawel,« antwoordde Noah, zich op zijn hoofd krabbend. »Zoo was 't precies.« »Wat zeiden ze over verleden Zondag?« »Over verleden Zondag!« herhaalde Noah peinzend. »Dat heb ik je al gezegd.« »Nog eens.
Jongeheer Bates, die klaarblijkelijk schik had in zijn opdracht, nam den gespleten stok en bracht Oliver in een aangrenzende keuken, waar twee of drie bedden lagen, zooals waar hij vroeger op had geslapen; en hier, onder veel onweerstaanbare lachuitbarstingen, haalde hij hetzelfde oude pak kleeren voor den dag, dat Oliver met zooveel genot had afgelegd, toen hij bij mijnheer Brownlow was; de Jood, die ze gekocht had, liet ze toevallig aan Fagin zien en bracht deze zóó voor 't eerst op het spoor van Oliver's verblijf.
»Dat zeg jij Bill,« zei Fagin peinzend. »Dat zeg jij.« »Waarom haalde ze 't in haar hoofd, vanavond uit te willen gaan?« vroeg Sikes. »Kom, jij moet haar beter kennen dan ik. Wat beteekent dat?« »Koppigheid, de koppigheid van een vrouw, denk ik.« »Ja, dat denk ik ook,« gromde Sikes. »Ik dacht, dat ik haar getemd had, maar ze is even erg als vroeger.«
»Kalm,« zei de cipier, hem neerdrukkend. »Nu mijnheer, zeg hem wat u verlangt. En wilt u alsjeblieft voortmaken, want hij wordt hoe langer hoe erger.« »U hebt eenige papieren,« zei de heer Brownlow, naar voren komend, »die u voor veiligheid in handen werden gegeven door een zekeren Monks.« »'t Is alles gelogen,« antwoordde Fagin. »Ik heb er geen één geen één.«
Bid maar één keer met me op uw knieën en dan praten wij tot aan den morgen.« »Naar buiten! Naar buiten!« antwoordde Fagin, duwde den jongen naar de deur en keek met vagen blik over zijn hoofd heen. »Zeg, dat ik in slaap ben gevallen jou zullen ze gelooven. Je kan me naar buiten krijgen, als je mij zoo meeneemt. Toe dan, toe dan!«
Het meisje schoof dichter naar de tafel toe, keek Monks een oogenblik met afgetrokken blik aan en wendde toen haar oogen af; maar toen hij zich tot Fagin keerde, waagde zij het, hem weer aan te zien met een blik, zóó scherp en onderzoekend en speurend, dat een derde, die de verandering had opgemerkt, ternauwernood geloofd zou hebben, dat het dezelfde oogen waren. »Is er nieuws?« vroeg Fagin.
Woord Van De Dag