United States or Barbados ? Vote for the TOP Country of the Week !
Op het oogenblik, dat het geluid ophield, glipte zij de kamer uit, klom ongelooflijk voorzichtig en stil de trappen op en verdween in de duisternis boven. Meer dan een kwartier lang bleef de kamer leeg; het meisje kwam even onhoorbaar terug en onmiddellijk daarop kwamen de beide mannen naar beneden. Monks ging meteen de straat op en de Jood klauterde opnieuw naar boven om het geld te halen.
»Toen de vader van dat kind in een vreemde plaats stierf,« hernam Monks, »onder een aangenomen naam, zonder een brief, een boek of een reepje papier na te laten, dat ook maar de geringste aanwijzing kon geven, waardoor zijn vrienden of bloedverwanten opgespoord konden worden werd het kind door arme boerenmenschen opgenomen, die het als hun eigen kind grootbrachten.« »Ga voort,« zeide Mr.
Het poortje waardoor zij binnen waren gekomen, werd door Monks zachtjes ontsloten en geopend; nadat zij een hoofdknik met hun vreemden gastheer gewisseld hadden, verdween het echtpaar in de duisternis en nattigheid buiten. Ze waren nauwelijks weg, toen Monks, die een onoverwinnelijken afkeer van alleen-zijn scheen te hebben, een jongen riep, die ergens beneden verborgen was geweest.
De heer Brownlow had hem en de twee dames zeer omzichtig in kennis gesteld met den aard der onthullingen, van Monks verkregen, en ofschoon zij wisten, dat het 't doel was van dezen tocht, het zoo goed begonnen werk te voltooien, hing er over de geheele zaak nog genoeg geheimzinnigs en twijfelachtigs om hen in de hevigste spanning het verdere verloop tegemoet te doen zien.
Er is een moord gepleegd, waarin je moreel of daadwerkelijk betrokken bent.« »Neen, neen,« viel Monks in. »Ik ik daar weet ik niets van; ik wou juist gaan hooren, wat er van waar was, toen u mij overviel. Ik wist niets van de zaak af. Ik dacht, dat het een gewone twist was.« »Het was de onthulling van uw geheim,« vulde de heer Brownlow aan. »Wilt u mij nu het geheele geheim onthullen?« »Ja.«
»Als die ik weet wel niet hoe 't kan maar als die woorden iets met mij te maken hebben,« zeide Rose, »toe, laat mij ze dan op een ander oogenblik hooren. Ik voel me nu niet sterk en niet opgewekt genoeg.« »Kom,« gaf de oude heer terug, terwijl hij haar arm door den zijne trok, »ik weet zeker, dat u kracht genoeg heeft. Kent u deze jonge dame, mijnheer?« »Ja,« antwoordde Monks.
Bumble, die door zijn tweede-ik nog niet meer van het geheim had vernomen dan zij hem op dien bewusten avond had medegedeeld, luisterde met vooruitgestoken hals en wijdgesperde oogen naar het verhaal; daarna richtte hij zijn oogen beurtelings op zijn vrouw en Monks met onmiskenbare verwondering die zoo mogelijk nog aangroeide, toen de laatste op stroeven toon vroeg, welke som voor de openbaring van het geheim gevraagd werd.
Op dezelfde wijze gingen zij zwijgend de trap op, en de heer Brownlow, die vooruit ging, bracht hen in een achterkamer. Bij de deur van dit vertrek bleef Monks, die met blijkbaren tegenzin volgde, plotseling staan. De beide mannen keken den ouden heer aan als om van hem verdere instructies te ontvangen.
»Niemand beter dan u, daar ben ik van overtuigd,« antwoordde juffrouw Bumble, wie het niet aan moed ontbrak, zooals haar mededrager van het huwelijksjuk uit eigen ervaring kon getuigen. »Hm!« zei Monks veelbeteekenend en met een scherp vragenden blik, »er is misschien munt uit te slaan, niet?« »Misschien wel,« was het kalme antwoord. »Er werd haar iets afgenomen,« zei Monks. »Iets dat zij droeg.
»'t Is een mooie behandeling, mijnheer,« zeide Monks, terwijl hij hoed en jas neergooide, »en dat door den oudsten vriend van mijn vader.«
Woord Van De Dag