Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 mei 2025
Hij kwam bij de deur op hetzelfde oogenblik, dat de bezoeker haastig de kamer binnenliep en eer hij 't wist, vlak vóór het meisje stond. Het was Monks. »Eén van m'n leerlingen,« zei Fagin, toen hij zag dat Monks terugschrikte bij het zien van een vreemde. »Blijf stil zitten, Nancy.«
Bumble, die het gebouw met een benauwd gezicht had staan aankijken, was blijkbaar op het punt eenigen twijfel te uiten of het voor 't oogenblik wel geraden was, verder te gaan, toen hij hierin verhinderd werd door de verschijning van Monks, die dicht bij hen een poortje opendeed en hen uitnoodigde binnen te komen.
Het meisje schoof dichter naar de tafel toe, keek Monks een oogenblik met afgetrokken blik aan en wendde toen haar oogen af; maar toen hij zich tot Fagin keerde, waagde zij het, hem weer aan te zien met een blik, zóó scherp en onderzoekend en speurend, dat een derde, die de verandering had opgemerkt, ternauwernood geloofd zou hebben, dat het dezelfde oogen waren. »Is er nieuws?« vroeg Fagin.
»Een heer en een dame, waar zij uit eigen beweging al vroeger heen was gegaan, die haar vroegen de heele bende te verraden, in de eerste plaats Monks. Dit deed ze en hem te beschrijven dit deed ze en te vertellen in welk huis wij bij mekaar komen en naar toe gaan dit vertelde ze en van waaruit men de beste kijk er op had dit vertelde ze en op welk uur de lui daarheen gingen dit vertelde ze.
Ze hadden misschien een kwartier of langer zoo gepraat, toen Monks bij dien naam had de Jood den vreemdeling gedurende hun gesprek meermalen genoemd met iets luider stem zeide: »Ik zeg nog eens, 't was verkeerd opgezet. Waarom heb je hem niet hier gehouden met de anderen en dadelijk een sluipende, snotterige zakkenroller van hem gemaakt?« »Hoor hij!« riep de Jood, zijn schouders ophalend.
Bumble vroolijk op. »Je houdt je kop dicht!« zei Monks met een dreigenden blik. »Voor je vrouw ben ik niet bang.« »Op mij kunt u vertrouwen, jongmensch,« antwoordde Mr. Bumble beleefd, terwijl hij geleidelijk naar den ladder toeschoof. »Ten voordeele van iedereen, jongmensch; voor mijzelf ook, meneer Monks.« »Ik ben blij ter wille van jou, dit te hooren,« merkte Monks op. »Steek je lantaarn aan!
»Het medaillon en de ring?« vroeg Mr. Brownlow aan Monks. »Die heb ik gekocht van den man en de vrouw, waar ik u van heb verteld; die vrouw stal ze van de baker, die ze van het lijk stal,« antwoordde Monks met neergeslagen oogen. »U weet wat er mee gebeurd is.«
Nadat zij nauwkeurig het uiterlijk van de herberg had beschreven, de beste plek vanwaar men er het oog op had, zonder de aandacht te trekken, en de avond en het uur waarop Monks er gewoonlijk kwam, scheen zij een oogenblik na te denken met het doel zijn gezicht en uiterlijke verschijning duidelijker in haar geheugen terug te roepen.
Maar, eer wij onze gedragslijn precies vaststellen, zal het noodig zijn, die vrouw te spreken, en ons ervan te verzekeren dat zij ons dien Monks aan wil wijzen, met dien verstande, dat hij alleen met ons te doen zal krijgen en niet met de wet; of wanneer zij dit niet kan of wil doen, zoodanige aanwijzing omtrent zijn verblijf en beschrijving van zijn persoon te verkrijgen, dat deze ons in staat zullen stellen hem te vinden.
»Kalm,« zei de cipier, hem neerdrukkend. »Nu mijnheer, zeg hem wat u verlangt. En wilt u alsjeblieft voortmaken, want hij wordt hoe langer hoe erger.« »U hebt eenige papieren,« zei de heer Brownlow, naar voren komend, »die u voor veiligheid in handen werden gegeven door een zekeren Monks.« »'t Is alles gelogen,« antwoordde Fagin. »Ik heb er geen één geen één.«
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek