United States or Kyrgyzstan ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Waar is hij dan?« gilde Nancy, als buiten zichzelf. »De meneer heeft 'm meegenomen,« antwoordde de agent. »Welke mijnheer? O goede hemel! Welke mijnheer?« riep Nancy.
»Dat een jonge vrouw dringend vraagt, Miss Maylie alleen te mogen spreken,« zei Nancy, »en dat de dame, als zij één woord gehoord heeft, weten zal, of ze mijn boodschap aan moet hooren of me als een indringster buiten de deur laten zetten.« »Nou,« zei de man, »je durft nogal!« »Je brengt de boodschap over,« zei het meisje op vasten toon, »en zegt mij het antwoord.« De man liep naar boven.
»Nou,« mompelde de Jood, terwijl hij op de deur klopte, »als hier wat achter steekt, zal ik 't er wel uitkrijgen, meidlief, al ben je nog zoo slim.« Nancy was in haar kamer, zei de vrouw, die opendeed. Fagin sloop zachtjes naar boven, en ging zonder eenige plichtpleging binnen. Het meisje was alleen, ze lag met haar hoofd op tafel, 't haar om haar hoofd heen gespreid.
Een oogenblik te voren had hij zijn vuisten in de lucht gebald, zijn oogen waren opengesperd en zijn gezicht door hartstocht verwrongen; nu zakte hij in elkaar in een stoel, kuchte kleintjes en beefde bij de gedachte, dat hij een verborgen schurkenstreek zelf aan 't licht had gebracht. Na een korte stilte, waagde hij het naar Nancy te zien.
»Ik kon niet,« antwoordde Nancy, »ik werd met geweld tegengehouden.« »Door wie?« »Door den man, waar ik de juffrouw laatst al van verteld heb.« »Ik hoop toch, dat u niet verdacht werd in verbinding te staan met iemand met betrekking tot het onderwerp, dat ons hier brengt?« vroeg de oude heer.
»Wat is hier aan de hand, vrienden?« vroeg Fagin en stak zijn hoofd door de deur. »Help 'n handje met de meid,« antwoordde Sikes ongeduldig. »Sta daar niet te grinniken!« Met een uitroep van verwondering liep Fagin haastig naar Nancy toe. »Blaas haar een beetje frissche lucht toe met de blaasbalg, Charley,« zei Dawkins, »en jij, Fagin, kietel haar in der handen, terwijl Bill haar jurk losmaakt.«
Deze dingen gingen Fagin door het hoofd in den korten tijd, dat hij alleen in Sikes' kamer zat, en met deze gedachten nog in zijn brein, had hij later de gelegenheid waargenomen om bij 't afscheid aan het meisje de onsamenhangende wenken te geven. Er was geen uitdrukking van verwondering, noch vertoon van niet begrijpen zijner bedoeling bij haar geweest. Nancy begreep hem volkomen.
»U zoudt mij 't best helpen, juffrouw,« hernam Nancy handenwringend, »als u mij in eens om 't leven kon brengen, want ik heb er vanavond meer dan ooit verdriet van gehad, te denken, wat ik ben en 't zou ten minste iets zijn, niet te sterven in de hel, waarin ik geleefd heb. God zegene u, lieve juffrouw, en zende zooveel geluk op uw hoofd, als ik schande over het mijne heb gebracht!«
»'t Is licht genoeg voor wat ik te doen heb.« »Bill,« fluisterde Nancy met ongeruste stem, »waarom kijk je me zoo aan?« Een oogenblik zat de inbreker haar aan te kijken met trillende neusvleugels en hijgende borst; toen greep hij haar bij hoofd en nek en sleepte haar naar 't midden van de kamer; met een blik naar de deur drukte hij haar zijn hand op den mond. »Bill!
»En wat ik gezegd heb?« vroeg de Jood, zijn glinsterende oogen strak op haar gericht. »Als 't iets is, dat ik doen moet, moet je het nog eens over zeggen,« zei Nancy, »en als dat zoo is, moest je liever tot morgen wachten. Je hebt me 'n oogenblikkie der uit gehaald, maar nou ben ik weer suf.«