Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 6 mei 2025


Met eene beschouwing van den Heiligen Geest, eene waarschuwing tegen ongeloof en den wensch het hemelsch leven deelachtig te mogen worden wordt het gedicht besloten . In Disputatie van den Cruce zien wij MARIA handenwringend staan onder het kruis waaraan JEZUS hangt; zij verwijt het kruis: moordenaars en dieven moet gij straffen, niet Hem die rein van zonden is.

"Maar," ging Uncle Prudent met indrukwekkende stem voort, "wij zijn vast besloten, om tot het uiterste vol te houden en om niet het onderspit te delven, dan wanneer wij alle aanwezige voedingsmiddelen zullen verorberd hebben, die geschikt zullen bevonden worden, om ons bestaan te rekken..." "Gij wilt mij opeten?" riep Frycollin ten uiterste ontsteld en handenwringend uit.

Wij zijn met elkaar in correspondentie gebleven, wij zien elkaar hoe langer hoe liever, en nu is het zooverre gekomen dat wij niet langer kunnen leven zonder elkander nu en dan eens te ontmoeten. Welnu, Rozeke, gij moet mij daarin helpen!..." "Ik! mejonkvreiwe!" riep Rozeke verschrikt. "Ach ja, als 't u belieft, Rozeke, zeg toch niet neen!" smeekte de jonkvrouw, wanhopig handenwringend.

Maar mijne meeningen zijn mijn eigendom, niet waar? Nimmer heb ik ze voor mijne tegenstanders onder stoelen of banken gestoken, en ik zal niet aarzelen hen in het aangezicht te zeggen, wat ik mijn geheele leven lang gedacht heb." »Maar dat zou juist gevaarlijk zijn!" kreet mevrouw Burbank handenwringend. »Wij zullen u vergezellen, James," zei Edward Carrol.

»Dat heb ik gedaan meneerzei een lange, lummelachtige kerel, naar voren komend, »ik heb hem met m'n knuist op z'n mond getimmerd. Ik heb hem tegengehouden.« »Kom, sta opzei de man ruw. »Ik heb 't heusch niet gedaan, meneer. Heusch, twee andere jongens hebben 't gedaanzei Oliver handenwringend, terwijl hij om zich heen keek. »Ze zijn hier wel ergens

»Hetzij die bandieten met geweld hier binnendringen," vervolgde James Burbank, »hetzij zij buiten rondom Castle-House het oogenblik zullen afwachten, dat wij door honger en gebrek genoodzaakt zullen zijn ons over te geven; in beide gevallen blijft het gevaarlijk hier langer te verwijlen!" »Is het inderdaad zoo ver gekomen?" vroeg mevrouw Burbank jammerend en handenwringend.

»Ze zijn van den ouden heerzei Oliver, handenwringend, »van den goeden, vriendelijken ouden heer, die mij in huis heeft genomen en opgepast toen ik bijna dood was door de koorts. Och toe, stuur ze terug, stuur hem de boeken en het geld terug. Houd mij hier, mijn heele leven, maar stuur ze asjeblieft terug.

Inderdaad, toen de dag der plechtige opening dáár was, scheen het of goede feeën in de stilte en de duisternis van den nacht rondgezweefd hadden over de terreinen en met tooverstaven in het leven hadden geroepen, wat luierende werklieden die liever in het zonnetje lagen te slapen en soldaten die wel onder tucht werkten maar wier handen verkeerd stonden voor dezen ongewonen arbeid, maar niet klaar konden krijgen, al stonden de commissieleden er ook handenwringend bij.

Handenwringend smeekte Gertraud, zijn lieftallig dochtertje, hem, zich niet in het verderf te storten. Maar haar smeeken vond bij den verstokten vader geen gehoor. Daar verscheen op een dag de heer Koenraad van Isenburg op Stolzenfels, om van zijn kamerheer Gerhard Frundsberg rekening en verantwoording omtrent de Rijnbelasting te ontvangen.

»Wij kunnen nog lang in het heerenhuis stand houden!... En wanneer wij het bewustzijn zullen bezitten, dat gijlieden in veiligheid zult zijn, dan zullen wij ons sterker en krachtiger gevoelen, om de verdediging te voeren!" »James!..." »Ga niet voort, vrouwlief!" »James!..." hield mevrouw Burbank handenwringend aan. »Het kan niet; wij moeten hier stand houden!"

Woord Van De Dag

rozen-hove

Anderen Op Zoek