United States or Isle of Man ? Vote for the TOP Country of the Week !


Wij hebben eenige schildwachten bemerkt, die, met het geweer op schouder, tusschen de cypressen heen en weer wandelen." »Wat moeten wij doen?" vroeg Edward Carrol, het woord tot den jeugdigen officier richtende. »Vooraf moeten wij trachten dat detachement meer afdoend te verkennen," antwoordde Gilbert Burbank, »alvorens dat wij beproeven het om te trekken."

Na weinige omwentelingen harer raderen, had de stoomboot zich van de squif verwijderd, en niemand aan boord kon gissen, dat het lichte vaartuigje eene toevlucht zou gaan zoeken onder het donkere loof van den oever. »Een schurk minder aan boord!" zei toen Edward Carrol, zonder er zich in het minst om te bekreunen, of hij door de makkers van Texar gehoord werd.

Zeer zeker had James Burbank alles voor zich zelven te duchten. Hij was evenwel veel meer ongerust over zijne familie, die hij op Castle-House moest achterlaten en die aan zoovele gevaren blootgesteld kon zijn. Walter Stannard en Edward Carrol vergezelden hun vriend tot bij de kleine haven, die, zooals men weet, aan het uiteinde der bamboelaan gelegen was.

»Kunnen het geene zwervende Seminool-Indianen zijn?" vroeg Edward Carrol. »Neen," antwoordde Mars beslist. »Waaruit maakt gij dat op?" »Hun voetafdruk wijst er duidelijk op, dat het Amerikanen zijn..." »Misschien wel Floridasche militie-troepen?" merkte master James Burbank vragend op. »Dat is inderdaad te verwachten," antwoordde de administrateur Perry.

Weldra duidde eene nog geweldiger losbarsting aan, dat een stoomketel van een der houtzaagmolens in de lucht gesprongen was. In één woord, de naderende verwoesting uitte zich onder de verschrikkelijkste vormen. James Burbank, Edward Carrol en Walter Stannard bevonden zich in dit oogenblik voor de poterne der binnenomwalling.

»Kent gij den loop der Sint-John boven het George-meer," vroeg de jeugdige zee-officier aan den dorpsbewoner. »Ja, heer, en ik heb dien stroom meer dan honderd mijlen ver opgestevend." »Zoo, dat treffen wij gelukkig," merkte Edward Carrol op. »Denkt gij dat hij bevaarbaar is voor een vaartuig als het onze?" ging Gilbert Burbank zijne ondervragingen voort. »Hoe diep gaat het?"

»De gebeurtenissen zullen nu gaan dringen," zei Edward Carrol. »Binnen twee dagen, misschien wel binnen vier en twintig uren, zal de quaestie der slavernij in Florida haar beslag gekregen hebben." »Hoe bedoelt gij?" vroeg James Burbank. »Wel, overmorgen kan de flottilje van de federalisten onder Dupont de mondingen der Sint John bemachtigd hebben." »Dat is zoo."

Het was van Edward Carrol, dat het voorstel uitging om te trachten inlichtingen in te winnen omtrent den voorbijtocht van Texar, en men had gelijk dat voorstel op te volgen.

Miss Alice Stannard beveelde haar uitdrukkelijk aan, de zieke geen oogenblik alleen te laten, en zich tot master Edward Carrol te wenden, wanneer de arme moeder vragen tot haar richtte, die zij niet kon beantwoorden. Daarna bukte zij zich over het voorhoofd van mevrouw Burbank, beroerde dat even met hare lippen en verliet vervolgens het vertrek, om zich bij haren vader te vervoegen.

Op het luidruchtig geschreeuw en het geknetter van het geweervuur volgde thans eene diepe stilte. Het was alsof het de stilte des doods was, die op de plantage heerschte. Het was toen ongeveer half tien des avonds. James Burbank en zijne makkers daalden naar de hal, op de benedenverdieping gelegen, af. Daar vonden zij Edward Carrol, op een divan uitgestrekt liggen.