Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
Zij wist dat de jeugdige officier den volgenden dag moest doodgeschoten worden en dat hetzelfde lot zijn vader beschoren was!... O, bij die gedachte was zij tot alles besloten, om pogingen tot hunne redding aan te wenden. Zij verzocht dan ook master Edward Carrol, om haar de gelegenheid te verschaffen naar de overzijde der Sint John te kunnen oversteken.
De lantaarn van die inrichting was uit elkander genomen en kon derhalve den toegang van de vaarwaters niet aanduiden. Dat kon evenwel slechts moeielijkheden baren, wanneer de vijandelijke flottilje zoude beproeven des nachts naar binnen te stevenen. Ziedaar, wat de Heeren James Burbank en Edward Carrol berichtten, toen zij op Castle-House teruggekeerd waren.
Men deelde ze aanstonds aan master Walter Stannard en aan master Edward Carrol mede, welke laatste door zijne wond, die nog niet geheeld was, gedwongen werd op een der divans in de hall van het heerenhuis uitgestrekt te blijven liggen. »De federalistische troepen te Sint Augustijn!" riep de gekwetste uit. »Het schijnt zoo, master Carrol," antwoordde de administrateur Perry.
»En het is toch noodzakelijk, dat dit ten nauwkeurigste opgespoord worde," antwoordde zijn zoon. »Waarom?" vroeg Edward Carrol. »Omdat wij zonder stipte inlichting dienaangaande geen besluit kunnen nemen." Dat begreep iedereen en de gevorderde nasporingen werden met de grootste nauwkeurigheid verricht.
Zoodra mevrouw Carrol het opgeklaarde gezichtje zag, viel haar een nieuw denkbeeld in, en zei zij tot zich zelf: "Nu begrijp ik alles; het kind treurde om den jongen Laurence. Wel, wel, dat is nog nooit in mij opgekomen!"
Zij vonden Tante Carrol bij de oude dame, beiden naar het scheen verdiept in een zeer belangrijk gesprek; doch zij hielden plotseling op, toen de meisjes binnen kwamen, met een schuldigen blik, die verried, dat zij over hun nichtjes gesproken hadden.
Er kwam een brief van Tante Carrol, en het gezicht van mevrouw March straalde zoo onder het lezen, dat Jo en Bets, die er bij zaten, verlangend vroegen welk heugelijk nieuws er was. "Tante Carrol gaat de volgende week op reis, en vraagt...." "Of ik met haar mee wil gaan!" viel Jo haar in de rede, in blijde verrukking uit haar stoel opvliegende. "Neen, kindlief, jij niet, maar Amy."
Zij brak nooit haar woord, en zij had heel wat zielekwellingen eer zij wist, hoe zij die moeilijkheid zou kunnen oplossen; maar eindelijk bedacht zij een plan dat haar volkomen tevreden stelde. Zij verzocht mevrouw Carrol, de mama van Florence, een voorraad bed- en tafellinnen te koopen, te laten naaien en merken, en het als haar geschenk te zenden.
"Spreek je Fransch, kindlief?" informeerde mevrouw Carrol, haar hand op die van Amy leggende. "Wel een beetje, dank zij Tante March, die mij zoo dikwijls als ik wil, gelegenheid geeft om met Esther te praten," antwoordde Amy, met een dankbaren blik, die de oude dame een vriendelijken glimlach ontlokte. "Hoe staat het in dit opzicht met jou?" vroeg mevrouw Carrol aan Jo.
Die tocht bleef dus als zoovele anderen geheel zonder gevolgen; men moest naar de plantage terugkeeren met de overtuiging, dat men ook ditmaal door een onwaar bericht op een valsch spoor gebracht was. James Burbank, Walter Stannard en Edward Carrol zaten des avonds bij elkander in de hal van Castle-House en bespraken die vruchtelooze poging en wat er de aanleidende oorzaak van geweest was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek