Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Zij staarden onder het luchtig ijlen, Beheerscht door d' indruk van het lied, Nu oost- dan westwaart in 't verschiet, Of 't licht, dat aan de kim bleef wijlen, Hun nog geen zeekasteel verried; Want beide waren ze onder 't schaat'ren Der leste wijs van Bontekoe, Bij 't luid "Jan Compagnie" te moê, Als riep hij uit den schoot der waat'ren Den geest op van het verre West, Die, d' oorlogsbliksem in de handen, Verscheen aan de Indiaansche stranden, En fluks zijn troon er had gevest, Alreê vermaard in de Oosterlanden, Voor leeuwenkuil en arendsnest.
Zelfs verried het die zoo duidelijk, dat twee niet-katholieke burgerjufvrouwen van gevorderden leeftijd, gezeten in hetzelfde rijtuig der tweede klasse waarin hij plaats genomen had en waarin niet gerookt werd, de moeite hadden kunnen sparen elkander aan te stooten, als wilden zij zeggen: "Daar is er weêr een."
Wanneer er toevallig eens vrede heerschte in de drie huishoudens, dan waren de andere huurders wederom het slachtoffer van die tijdelijke eensgezindheid. De indiscretie der tusschenmuren verried hun al de geheimen der bohème-families en wijdde hen tegen hun wil in al hun mysteriën in. Meer dan een buurman verkoos dan ook den casus belli boven de ratificatiën der vredes-verdragen.
Zij was in een voortdurende spanning, maar het was een heerlijke spanning, vond zij. Er was immers geen twijfel meer, zijne liefde verried zich op duizenden wijzen, eenvoudig omdat hij die niet verbergen kon. De vraag was niet meer òf hij spreken zou, alleen wanneer?....
Een oogenblik later verried eene angstige onbeslistheid in zijne manieren aan Becky het vreeselijk feit: hij had het spoor van den terugweg verloren!" "O, Tom, heb je geen teekens gemaakt?" "Becky, ik was zoo dwaas! Ik dacht, dat wij niet langs dezen kant zouden behoeven terug te gaan. Ik kan den weg niet meer vinden. 't Is alles even verward!" "Tom! Tom! wij zijn verloren.
Dan maar hier zweeg Herodes even, zonder dat één trek op zijn gelaat verried wat in zijne ziel omging zij gijlieden de herauten van den Messias. Is dat alles? Balthasar boog toestemmend. Herodes drukte weder op den schelknop. Een dienaar verscheen. Breng de geschenken, beval de vorst.
Geen traan verduisterde meer haar oog, geen trilling in hare stem verried meer hare aandoening. Zij had zich geheel hersteld. Hare lippen waren vast op elkander gesloten en hare oogen fonkelden van toorn. "Dus zullen wij belegerd worden door den Heer van Vianen!" riep zij uit, toen Fulco zijn verhaal geëindigd had.
Geen enkel geluid drong daaruit tot hun ooren door, niets verried, dat er een levend wezen in was. Het was niet de verkwikkende rust van den slaap, maar die van een gespannen verwachting. Het gevoel van een naderend gevaar scheen op deze huizen, die dicht op elkaar stonden, te drukken. De duisternis, waarin Tsjigirine gehuld was, scheen opzettelijk te zijn.
"Is het lijk van een onafhankelijken prins, haar gemaal," antwoordde de gids, "een rajah van Bundelkund." "Wat zegt gij!" sprak Phileas Fogg, zonder dat zijn stem de minste aandoeningen verried. "Vindt men deze barbaarsche gewoonten nog in Indië, en hebben de Engelschen die niet kunnen uitroeien?" "In het grootste gedeelte van Indië hebben deze offers geen plaats meer.
Toen ik den grond beschouwde zag ik dat er op regelmatige afstanden kleine verhevenheden lagen, welke met stukken kalksteen en koraal bedekt waren, hetwelk verried dat dit door menschenhanden geschied was. In het midden stond op een grondstuk van ruwe rotsblokken een kruis van koraal, dat zijne lange armen uitstrekte alsof het versteend bloed ware.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek