Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
Ziehier, wat die brief inhield: »Aan boord van de Wasbah, ter ankerplaats te Edisto, den 3den Februari 1862. »Waarde Vader! »Ik begin met u een kus toe te zenden voor mijne dierbare moeder, voor mijne kleine zuster en voor u. Ik vergeet daarbij mijn oom Carrol niet.
Ik zal wel zorgen, dat er over het vergoten bloed recht gesproken worde!..." »Wellicht is het thans te betreuren," zei Edward Carrol, »dat mevrouw Burbank, miss Alice, de kleine Dy en Zermah Castle-House verlaten hebben." »Wat bedoelt gij?" vroeg James Burbank. »Ja, ik weet wel, dat onze toestand toen vrij benard was... Toch zou ik het thans wenschelijk achten, dat zij weer bij ons waren."
Dat waren de gebeurlijkheden, die James Burbank en zijne vrienden Edward Carrol en Walter Stannard bezighielden en waarover zij druk van gedachten wisselden, terwijl zij den terugkeer der verkenners afwachtten, die zij naar de grenzen der plantage gezonden hadden.
»Zeker," antwoordde de administrateur bereidwillig. »Neen, Alice," hernam master Walter Stannard, haar vader, »ik zal u vergezellen. Ja... ik! Kom, er valt geen tijd te verliezen." »Gij Stannard?" vroeg Edward Carrol... »Dat is u noodeloos in gevaar begeven... Begrijp dat goed... Men kent te zeer uwe denkbeelden te Jacksonville."
»Er valt niet aan te twijfelen," zei master James Burbank, »een troep menschen is hier kort geleden voorbijgekomen." »Een talrijke troep," vulde Edward Carrol aan. »Van welken kant komen die voetstappen en waarheen richten zij zich?" vroeg Gilbert. »Ja, van welken kant en waarheen? Dat is zoo gemakkelijk niet na te gaan," merkte master James Burbank op.
De een was zijn zwager, de heer Edward Carrol, de andere was een Floridiaan, die te Jacksonville woonde en master Walter Stannard heette. Ook zij spraken met eene zekere opgewondenheid over den bloedigen strijd, waarvan de uitslag eene quaestie van leven of dood voor de Vereenigde Staten van Noord-Amerika was.
En van hun kant aarzelden miss Alice, master Walter Stannard en Eduard Carrol ook om hem te vragen, welk antwoord hij vermeende te moeten geven op dat bevel van Jacksonville. Het was de kleine Dy, die zich, ongetwijfeld geheel en al onbewust, tot tolk der geheele familie maakte. Zij was tot haren vader gegaan, die haar opgenomen en op zijn schoot geplaatst had.
Allen waren thans vereenigd in dat cypressenbosch: master James Burbank, Gilbert Burbank, Edward Carrol, Mars, de negers van Camdless-Bay, de mariniers van kapitein Howick, die met aangelegd geweer de Zuidelijken bedreigden. Texar stond met opgeheven hoofd naast het lijk van Squambo. Eenige der partijgangers hadden evenwel kunnen ontvluchten en waren naar den kant van het eiland Garneral geijld.
Gilbert Burbank boog het hoofd. Men moest mevrouw Burbank naar hare kamer dragen, waar het jonge meisje haar bleef bewaken. Daarna keerden James Burbank, Edward Carrol en Walter Stannard naar de hal terug. Gilbert was toen in voorovergebukte houding op den divan gezeten en hield het hoofd door beide handen ondersteund. Mars stond ter zijde en nam een diep stilzwijgen in acht.
Het was iets over zeven uren, toen master James Burbank en Edward Carrol de treden van het perron opstegen, waarop de voornaamste deur van Castle-House, naar den kant van de Sint-John rivier, toegang verleende. Zermah, die het kleine meisje bij de hand hield, volgde hen onmiddellijk.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek