United States or Saint Martin ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Terechtgesteld worden!... Rechters!...; maar die zullen u volgens plicht en geweten zonder mededoogen veroordeelen. Twijfel daaraan niet." »Dan zal ik zien, wat mij te doen staat." »Is dat uw laatste woord?" »Ja." »Gij weigert dus stellig te antwoorden?" vroeg Gilbert Burbank voor de laatste maal, maar met aandrang in zijne stem. »Ja, ik weiger..." »Zelfs ten koste van...?" »Van wat?
Gilbert Burbank en Mars bleven de voorhoede uitmaken; zij bewogen zich evenwel op een grooteren afstand van den hoofdtroep, om ieder verrassend optreden van de tegenpartij bij tijds te kunnen verijdelen.
»Voorzeker, wil ik dat." »Welnu, wij luisteren." Gilbert Burbank streek zich met de hand over het gelaat en scheen gedurende een oogenblik zijne gedachte te verzamelen. Daarop sprak hij zonder aarzeling: »Daags te voren was een man aan boord van de kanonneerboot gekomen, waarop ik als eerste officier dienst doe.
Ook vermeed hij zorgvuldig met zijn schepper of pagaai luidruchtig in het water te plassen, hoewel hij nogal in de noodzakelijkheid kwam om krachtsinspanning aan te wenden, ten einde den weerstand van een tegenstroom of van eene draaiwieling te breken en te overwinnen. In die gegeven omstandigheden zou Gilbert Burbank op zijn tocht eene vertraging van ruim een uur ongetwijfeld ondervinden.
Maar het zou kunnen..." »Geen dag is er voorbijgegaan, zonder dat wij de oevers der Sint John en de eilandjes, die Texar eene schuilplaats konden aanbieden, hebben doorzocht..." »En... hebt gij niets gevonden?" »Niets!... Niets!... geen enkele aanwijzing, die mij op het spoor kon brengen van uwe zuster, Gilbert, van uwe echtgenoote, Mars!
»Gilbert!... Gilbert!" herhaalde het jonge meisje en viel in de armen van den jeugdigen officier. »Alice... wat doet gij hier?" vroeg master James Burbank. »Ik wil genade voor u vragen!"... »Genade voor ons?"... »Ik wil uwe rechters smeeken!... O, genade!... Genade voor die twee mannen!..." De kreten van het ongelukkige jonge meisje waren hartverscheurend.
»O, ik zal Texar vermoorden!" herhaalde Mars, alsof zijn brein door die standvastige gedachte, die niet te verjagen was, slechts vervuld was. »Gij kunt hem dooden," hernam master James Burbank, »evenwel dan eerst, wanneer het tijd zal zijn. Gebeurde dat thans, dan werd de toestand slechts verergerd." »En, wanneer zal het tijd zijn?..." vroeg Gilbert.
Een derde maal werd op de deur geklopt, thans echter met ongeduldige hand. »Wie is daar?" vroeg James Burbank. »Ik!" kreeg hij ten antwoord. »Ik?... Wie is die ik?" »Ik!" »Gilbert!" kreet miss Alice. Ja, zij had zich niet vergist. Haar hart had het geraden.
»En ik," viel Texar hem in de rede, »ik antwoord Gilbert Burbank daarop, dat zijn vader de openbare meening getrotseerd, ja getart heeft, door zijne slaven in vrijheid te stellen, dat daarop een besluit verschenen is, hetwelk de verstrooiing van die nieuw bevrijden gebood, dat dit besluit moest worden ten uitvoer gelegd..." »Door middel van plundering en brandstichting, niet waar?"
In den namiddag van den 16den Maart vertrokken master James Burbank met zijn zoon Gilbert, master Walter Stannard, zijne dochter miss Alice Stannard en Mars van Castle-House, na afscheid van mevrouw Burbank en van master Edward Carrol genomen te hebben.
Woord Van De Dag