United States or Lebanon ? Vote for the TOP Country of the Week !
Oliver begreep dit als een uitheemsche uitdrukking voor uitgaan, want dadelijk daarop gingen de Vos en Charley en de twee jonge meisjes te zamen weg, nadat de vriendelijke oude Jood hun geld gegeven had om te verteren. »Kijk, m'n jongen,« zeide Fagin. »Is dat geen prettig leventje? Nu blijven ze den heelen dag uit.« »Zijn ze al klaar met hun werk?« vroeg Oliver.
Of de woorden, òf de toon van deze opmerking, die zeer spijtig klonk, vermaakten Charley Bates zoozeer, dat zijn luide lachuitbarsting den Jood uit zijn gepeins opwekte en hem deed vragen, wat er aan de hand was. »Aan de hand, Fagin!« riep Charley. »Ik wou, dat je 't spel gezien had. Tommy Chilling heeft geen slag gemaakt en ik speelde samen met hem tegen den Slimme met de blinde.«
De levendige verbeelding van jongeheer Bates stelde zich het tooneel in kleuren en geuren voor. Toen hij bij dezen uitroep was gekomen, rolde hij opnieuw op de stoep en lachte nog harder dan te voren. »Wat zal Fagin zeggen?« vroeg de Vos, gebruik makend van het eerste oogenblik, waarin zijn vriend buiten adem was geraakt. »Wat?« herhaalde Charley Bates. »Ja wat?« zei de Vos.
De oude man bebeet zijn gele vingers en dacht eenige seconden na; zijn gezicht verried angst: alsof hij iets vreesde en bang was het ergste te vernemen. Eindelijk hief hij zijn hoofd op. »Waar is hij?« vroeg hij. De Vos wees naar boven en maakte een beweging om de kamer uit te gaan. »Ja,« zei de Jood in antwoord op de stomme vraag. »Haal hem beneden. St! Kalm Charley! Bedaard Tom!
»Vroeg opstaan!« zei Charley Bates, »je moet je laarzen den heelen nacht aanhouden en een verrekijker voor ieder oog en een tooneelkijker om je hals, en dan win je 't hem nog niet af.« Mr. Dawkins aanvaardde deze vriendelijke loftuitingen zeer wijsgeerig en bood aan, met ieder die wilde, om een shilling te wedden, dat de eerste kaart die hij uit het spel trok, een pop zou zijn.
»Ik wel,« antwoordde de Vos. »Ik zou er 't land aan hebben wat anders te zijn.« Nadat hij zóó zijn gevoelen had uitgesproken, gaf de Vos zijn hoed een flinken duw en keek naar Bates, als om aan te duiden, dat hij hem zeer dankbaar zou zijn, wanneer hij het tegendeel beweerde. »Ik ben er een,« herhaalde de Vos. »Charley ook. Fagin ook. Sikes ook. Nancy ook. Bet ook.
Saxtorph was zonder eenigen twijfel onvermijdelijk voor hen." Charley Roberts floot eens, en zei: "Je zou het zoo zeggen. Maar wat is er van Saxtorph geworden?" "Hij is bij de robbenvaart terecht gekomen, en een heele beroemdheid geworden. Zes jaren lang was hij een geweldig heer in de vloten van San Francisco en Victoria.
»Waarom niet?« zei hij met denzelfden schuwen blik achter zich. »Waarom laten ze zulke leelijke dingen boven aarde? Wie klopt daar?« Terwijl hij de kamer uitging, beduidde Crackit met een beweging van zijn hoofd, dat er niets te vreezen was en kwam terstond terug met Charley Bates achter zich aan.
»En bent in staat van je eigen inkomen te leven en fatsoenlijk ook, zooals ik van plan ben te gaan doen in op vier na 't eerste schrikkeljaar dat nu komt en de twee en veertigste Dinsdag van de week der Heilige Drieëenheid«, zei Charley Bates. »Ik vind 't niet prettig,« hernam Oliver verlegen. »Ik wou, dat ze mij weg lieten gaan. Ik.... ik zou liever heengaan.«
Ik maakte mij al meer en meer ongerust, en zond den 22sten mijn zoon Richard en Charley met een week proviand uit om Halleem te zoeken met zijne kameelen. Lewis vertrok ook, maar in eene andere richting. Eindelijk, na bange dagen te hebben doorgebracht, vond men Halleem terug, en op den 29sten kwamen allen in het kampement terug, maar zonder kameelen.
Woord Van De Dag