United States or Saint Kitts and Nevis ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het werd in scherts gezegd, maar als Sikes den kwaadaardigen grijns had kunnen zien, waarmee de Jood zich op de bleeke lippen beet, terwijl hij zich omkeerde naar de kast, had hij kunnen denken, dat de waarschuwing niet geheel te onpas werd gegeven, tenminste, dat de wensch om de kunst van den distillateur te verbeteren, niet vreemd was aan het hart van den vroolijken ouden heer.
Sikes deed deze toespraak vergezeld gaan van een ruk aan den pols van zijn kleinen metgezel; Oliver verhaastte zijn schreden tot een soort van draf, die het midden hield tusschen vlug loopen en hollen en hield zóó de snelle stappen van den inbreker zoo goed mogelijk bij.
Toen zijn meester aan den rand van een poel staan bleef en om zich heen keek om hem te roepen, bleef hij staan. »Hoor je me niet? Kom hier!« riep Sikes. De hond kwam uit kracht der gewoonte, maar toen Sikes zich bukte om den zakdoek om zijn nek te binden, bromde hij kwaadaardig en sprong achteruit. »Hier!« riep de roover. De hond kwispelstaartte, maar bewoog zich niet.
»Wel Nancy!« zei de Jood sussend, na een oogenblik waarin hij en Sikes elkaar verbluft hadden aangekeken, »je je overtreft jezelf vanavond. Ha! ha! lieverdje, je speelt je rol prachtig.« »Zoo?« zei het meisje. »Pas maar op, dat ik 't niet heelemaal natuurlijk doe. Dan zou jij er slecht aan toe zijn, Fagin; dus ik waarschuw je bijtijds: neem je in acht voor me!«
Fagin zuchtte en schudde treurig 't hoofd. »We moeten onzen verloren tijd inhalen als wij de zaak weer op gang hebben. Dat 's alles wat ik ervan zeggen kan,« zei Sikes. »Juist,« viel Fagin in en waagde het, Sikes op den schouder te kloppen. »'t Doet me goed, je dat te hooren zeggen.« »Zoo.... doet 't jou goed?« riep Sikes. »Nou, laat 't dan gebeuren.«
»Laat me deruit,« zei Sikes, »praat niet tegen me. 't Is gevaarlijk. Laat me deruit!« »Laat me nog één woord zeggen,« zei Fagin, met zijn hand op het slot. »Je zal toch niet ?« »Nou!« vroeg de ander. »Je zal toch niet al te te driftig zijn, Bill?« De dag brak aan en het was licht genoeg, dat de beide mannen elkaar in 't gezicht konden zien.
De avond was zeer donker. Uit de rivier en den moerassigen grond steeg vochtige damp op, die zich over de verlaten velden verspreidde. Het was vinnig koud, alles was somber en zwart. Er werd geen woord gesproken, want de voerman was slaperig geworden en Sikes was niet in de stemming om een gesprek te voeren.
»Ik weet niet, hoeveel je hebt en ik denk, dat je 't zelf ook niet weet, want 't tellen zou heel wat tijd kosten,« zei Sikes, »maar ik moet van avond wat hebben, dâ's nogal glad.« »Nou,« zei Fagin met een zucht, »dan zal ik de Slimme er wel om sturen.«
Sta daar niet te snotteren. Als je niks beters hebt te doen, snij dan maar heelemaal uit. Versta je me niet?« »Ja, ik versta je wel,« antwoordde het meisje, terwijl zij haar gezicht afwendde en gedwongen lachte. »Wat haal je je nou weer in je hoofd?« »O, dus je heb je bedacht?« bromde Sikes, toen hij de tranen in haar oogen opmerkte. »Des te beter voor jou.«
Toen hij wakker werd, stond er theegerei op tafel en Sikes was bezig, verschillende dingen in de zakken van zijn overjas te stoppen, die over de leuning van een stoel hing, terwijl Nancy druk doende was, het ontbijt klaar te maken. Het was nog geen dag, want de kaars brandde nog en buiten was het volkomen donker. Een striemende regen sloeg tegen de ramen, en de hemel was zwart en bewolkt.
Woord Van De Dag