United States or Sierra Leone ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het ging van mond naar mond, 't appel-vleesch met het spoeg van Saartje. Jan, die nou wist dat-ie niks meer kreeg, bukte opnieuw over het open, stinkende gat, morrlend met schop in de modder die blazende bellen boerde. "Sou-die diep sijn?" vroeg Meijer. "Noú!.... Je sou d'r smerig in versuipe òf-ie!", schreeuwde Jan, modder opleeplend en prettig neerklukkend.
"Kom jongen, je ziet 't veel te zwart in." "Ach Sam, wij hebben elkaar toch niks wijs te maken." Ik zwijg. Hij weet er meer van dan ik. Waarvoor dienen praatjes bij zoo'n gelegenheid? Rob heeft de krant weer opgenomen, kijkt naar de letters met strak gezicht. Ik denk aan Anna, het frisch, vrindelijk kind, waarmee hij verloofd is. Het stilzwijgen duurt lang.
Hij scheen er zich niet van bewust, dat Gerrit en ik en wellicht nog vele anderen, naar hem keken. »Fijn leventje toch, zoo'n luit',« zeide Gerrit naast me. »Maar niks doen, en kommedeere... en 'n hoop cente in de maand...!« »Daarvoor moet hij voor jou denken!« waagde ik.
"Hij doet niks meer," giegelde Mies. "Is-die beter waakzaam?" "Nou!... as d'r iemand voorbij 't raam loopt, blaft-ie wel vijf minuten." "Da's w
'k Weet niks op 't oogenblik, zei Stoffel, zonder de minste sokratische hovaardy. Och toe, zeg maar 'reis wat je verleden zei... och toe zoo is-i altyd, juffrouw Mabbel, hy moet aan den gang geholpen worden, anders gaat 't niet. Maar dan weet-i 't wel, dat zal uwe zien toe, Stoffel! hy zal moe wezen van z'n school, weet u... 't is 'n gedoe met zoo'n school!
Toen echter het gekoos eenigen tijd had voortgeduurd, begon Jenneke vreeselijk te beven. "Wat schêlt oe Jenne?" vroeg Jozef. "Och Jozef, heur ie dan niks?" was Jennekes wedervraag: "'t was krek of 'k zuchten heurde, en geritsel bij den bongerd." "Malligheid dern," hernam Jozef. "Neen Jozef, heur dan moar: ik bin zoo oakelig! Hawwe 't moar niet begonnen. Ik gleuf da'k toch slecht heb gedoan."
"Vort! hier hei'j niks meer te moaken!" brulde de ruwe stem van Jaap Jolles: "wou ie die wieg óók nog houwen, inhoalige dern, doar ie van Heintje Meu al zoolang veur niks gegêten en gedronken hebt!" en terzelfder tijd zag Peter Janssen, die met de handen in den zak, naar 't verkoopen had staan kijken, dat de algemeen beminde Wiege-Mie, door den gierigen erfgenaam bij den arm werd genomen en de deur der woning uitgezet, waar ze nu achttien jaren lang de hartelijkste gastvrijheid had genoten.
"Pa," zei ze, 'n nieuwe ontdekking doend, "'r is niks meer veilig. We zouen overal kunnen insluipen. Kijk is wat 'n ramen anstaan!...." "Binnen de zes maanden zijn
Daar heb je nu, byv. die man hier achter ons op de gracht ... hoe heet-i ook, Sertrude? Trui noemde een naam. Neen, dien meen ik niet. Ik bedoel ... och, 't is 'n naam die ... hy heet ... help me toch, Trui? In de Lange-Niesel woont 'n man die byna ook zoo heet, maar toch anders, heelemaal anders.... De naam doet er niks toe, zei juffrouw Laps.
En daorum zeg ik die nog weer, Geert, as 't 'r zoowat is, gao d'r dan rustig op of en underzuik 't en dan scholt zijn, dat 't allemaol 'n natuurlijke oorzaak hef. Wat zegst doe, Hinderk!" Hinderk dij nog niks zegd har, kik op de klokke. "Ketijer veur tiene? Dan wot 't mien tied. As ik nao tiene in hoes kom, verandert mien ol mensch in 'n saotan, daor al joen duvels kwajongs bie bint.
Woord Van De Dag