United States or Iceland ? Vote for the TOP Country of the Week !
Denk ie da'k mien dern oan zoo'n koale jong zou versmieten? Neen vrouw, wa'k gedoan heb, dat he'k gedoan, en God zal me doar veur zêgenen, dat zal ie; moar gek zin, za'k niet; doar ku'j over rêkenen."
Toen echter het gekoos eenigen tijd had voortgeduurd, begon Jenneke vreeselijk te beven. "Wat schêlt oe Jenne?" vroeg Jozef. "Och Jozef, heur ie dan niks?" was Jennekes wedervraag: "'t was krek of 'k zuchten heurde, en geritsel bij den bongerd." "Malligheid dern," hernam Jozef. "Neen Jozef, heur dan moar: ik bin zoo oakelig! Hawwe 't moar niet begonnen. Ik gleuf da'k toch slecht heb gedoan."
Loater, toen ze heurde dat ze met Teunis getrouwd was, toen had ze de dern bekloagd, umdat Teunis de rechte niet was. Ze had verwonderd gestoan dat alles zoo goed gong, moar, meêlijen gehad, toen ze loater heurde dat 't ielkreis met de kienders mis was.
"Heere minsen!" zegt de weduwe. "Lieve dern!" klinkt het uit de bedstee. "Méér as wel," zegt de lieve dern, "gebruuk ze met luste; en Dorus, nou zie'j toch da'k oe niet in den stêk loat." "Da's lang vergêten," klinkt het weder uit de bedstee. "Griet, loa'k oe kussen."
Pauls aanleg bij zijn goeden aard, dat erfdeel eener vroeg ontslapene moeder, gaven aan Deine-Meu de meeste voldoening van haar menschlievend bedrijf. Ze had Geurtje gekend, Geurtje die wel is mik was komme êten as heur voader de pacht van zien erfke brocht. Ze had Geurtje gekend as 'en goeje dern.
En de meid as 'en bellefleur zei tot de lillike Sanne: "Dern, gij bint de beste." "Het 't veurige voldoan?" vroeg Santje, "en hoe geet 't met Dorus?" "Nou òf 't!" zei Griet, "'en bêter geet 't óók." Tien minuten later, toen Santje haast bij den iep op 't heuveltje was, zei Dorus, die 'en uurke op had gezeten en pas weer ien de bedstee lag: "Griet, God zal 't oe loonen.
"Proffeteeren of geen proffeteeren!" riep Doortje den jonker al weder ontwijkende: "'t Is schandelik, dat zoo'n veurnoam mins 'en onneuzele dern leit te temtieren. Wat denk ie dan toch?" vervolgde zij, daar zij de onedele bedoelingen des jonkers maar al te wel begreep, en, bij de invallende duisternis, aan het einde van den eenzamen akker, niet zeer op haar gemak was: "Wat denk ie dan toch?
Recht zoo! mooi van binnen en mooi van buuten.... Dern, loa'k oe kussen!" Griet gaf heur Dorus zien zin. "Hei'j Sanne alweer gezien?" vroeg Dorus iets later: "Sanne, die lilleke mopsneus!" Griet kon toch goedschiks um de "kemiekigheid" niet lachen. "Neen.... joá...." zei ze; "maar êfkes...."
Wel dern, woar zu'j noar toe? a'j nou moar niet te gruts bint om bij ons in huus te blieven. Zesduuzend gulden!" En vrouw Janssen bekeek de pampierkens nog 's stuk veur stuk. Na lang praten en nog eens praten, werd er eindelijk besloten, om den verzegelden brief, dien Marie nu te voorschijn had gehaald, te openen.
Nadat Frerik den jonker had te huis gebracht, en den bediende, die de deur opende, de woorden: "Doar heij'm weerum die 'en onneuzele dern wou verstrikken," had toegevoegd, liep hij zoo hard als hij loopen kon, naar de grootvaderlijke woning, en vond er de twee menschen bijeen die hem zoo dierbaar waren.