United States or North Macedonia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Marie en Frédérique waren met Paul en Etienne het gevolg van het jeugdig vorstenpaar, de bruidsmeisjes in het roze, de jonkers in hun rok met bloesemend knoopsgat, en zij brachten de steeds wisselende gasten naar de serre, waar, op een lange tafel de geschenken stonden uitgestald.
En zij ervoer het nog, een donzige lichtheid binnen in zich, terwijl zij met moeilijke stramme beenen van 't opstaan ineens na een dag zwaar werk, en met een gebroken rug, juffrouw Jonkers de kinderwagen den gang door naar de slaapkamer hielp verdragen, of als zij, slaperig-rillend en op den tast, in de kille donkere keuken de natte stukken over 't lijntje hing.
Ze zou nog wel een uur zoo hebben willen rondloopen en ze voelde niet, dat ze moe werd. Juffrouw Jonkers dacht even, dat zij voor den gek gehouden werd, keek onthutst terzij; maar toen zij het stil zwaarwichtige gezichtje zag, met de kleine bleeke oogen zoo goedmoedig vertrouwlijk naar haar op, toen was er plots iets als een verteedering in haar en ze moest lachen tegelijk.
De schoone zal mij reeds verwachten," zeide hij, zien eensklaps verwijderende, en naar Adelgonde toetredende, nam hij haar van den jonker Van Wolkensteijn over, en voegde zich met haar bij de dansende paren. Alonzo stond als aan den grond genageld. Wel had hij de vuile tong des jonkers willen bestraffen, doch de macht had hem daartoe ten eenenmale ontbroken.
"Ga, mijn kind," sprak Robrecht, "dit zal wel vergaan." Hij bleef bij de gedachte dat de nare uitdrukking van des jonkers wezenstrekken zijn dochter verschrikt had, doch hij bedroog zich grotelijks. Machteld was een eenvoudige maagd van zestien jaar. Nooit had zij de liefde gekend en wist nog niet recht wat dit woord betekende.
"Ik ben te voorbarig geweest," viel Alonzo hem in de rede, daar hij berouw had zich zoodanig te hebben uitgelaten: "Mijne oordeelvellingen waren ontijdig, zonder u te kennen heb ik u wellicht verkeerd beoordeeld," en zijn glas opnemende, stiet hij het tegen dat des jonkers, en beiden ledigden nu den beker tot op den bodem.
Met haar ouwelijk hoofdknikken femelde het kind iets van: ja, zoo waren de mannen....; maar zij begreep best, wat de Juffrouw vertelde, en zij zag meester Jonkers weer met vriendelijker oogen aan. Dan, altijd, op 't laatst van den avond, kwam voor Sprotje het heerlijkste oogenblik van den dag: vóór dat meneer en de meisjes binnenkwamen, moest Wilmpje geholpen.
Maar dan herinnerde zij zich de eerste ontmoeting, toen zij nog bij Meester Jonkers diende, en een paar andere, vluchtiger, van maar een knik, en een "bezjoer" naar den overkant der straat: 't was geen kwaje, die Hein.... Haar ontdane gezichtje klaarde weer op, herkreeg zijn schijn van stille vriendelijkheid.
Inderdaad gaf de commandant, uit een gevoel van behoorlijkheid, steeds, wanneer zulks mogelijk was, de superieuren gelijk, wetende dat negen van de tien keeren de jonkers de schuld hadden. De zaak marcheerde naar wensch; de adelborsten gingen voort zich te misdragen, beklaagden zich en verklaarden, dat de eerste officier onwaarheid vertelde.
Zijne stem had veel van den donder, en, als hij aan het uitvaren was tegen de arme jonkers, deden dezen mij altijd denken aan dien zenuwachtige vogel, die bedwelmd door het oog eener slang, zijn vermogen verliest en het monster in den bek vliegt.
Woord Van De Dag