United States or Sudan ? Vote for the TOP Country of the Week !


Maar toch, hoor, het is alsof in dat nare gereutel de woorden: "Mijn Hans!" nog even zijn mond ontsnappen. 't Is nacht, doch geen zooals men zich daags voorspeld had, van onweer en plasregens; maar strak en helder en zwoel, en weder een dag voorspellende als die, welke straks ter ruste ging. De pendule in het slaapvertrek der echtelieden Brolet heeft reeds één geslagen.

"Had jij hem niet in de kamer gelaten. Hij mag mijn pop niet opeten." "Jij mag hem niet slaan." "'t Is een naar beest, ik houd niet van hem," snikte zus nu en liep weg, om haar troost bij moeder te zoeken. "Moe, Tony is kwaad, omdat ik Désiré heb geslagen, en hij had toch Lijsje verscheurd. Tony is niks aardig en Désiré is een nare hond."

Nu ja.... een paar schetsjes.... niet veel.... hoe kon het ook anders.... dat nare geld.... nog een paar dagen, dan was het sprookje voor goed uit.... Hoe zou hij zich in Holland weêr voelen.... hoe langs de straten daar gaan.... allemaal andere menschen geworden in die twee jaar?.... twee jaar.... waren het er niet meer.... waren het er geen twintig.... dertig....

Kom, ga den tuin eens met mij rond; 't is er wel koud, maar hier, hier is het veel killer: kom?" En wellicht zou hij er in geslaagd zijn hem van dat nare tooneel te verwijderen, zoo zijn pogen geen schipbreuk op de sombere begeerte had geleden om te weten: waar.... alles.... toch blijven zou? En was die verkooping dan niet vrijwillig? Ja, vrijwillig, geheel vrijwillig.

Zijn handen zweetten in zijn zakken, zijn hoofd lag warm-soezerig tegen de nare weekheid van 't fluweelige trijp.

Had ze niets gemerkt van dat alles? Toen ze den volgenden morgen aan 't ontbijt zat met den koning en de koningin, zei ze: "Wat heb ik vannacht grappig gedroomd! Ik droomde, dat ik op een grooten hond reed en toen kwam ik bij een' soldaat, en die streelde mij over 't haar!" "Foei! wat een nare droom!" zei de koningin. "Een soldaat! ba!" riep de koning. "Droom toch niet van een' soldaat!"

Ze wilden allen Padre Dámaso hooren preeken, want deze had een grooten naam in de provincie. Zelfs de alférez, hoe hem ook de les gelezen was door Padre Salvi, kwam mee ter kerke, om een bewijs van zijn goeden wil te geven, en zich zoo mogelijk schadeloos te stellen voor de nare oogenblikken, die de pastoor hem bezorgd had.

Zieje, dat vergeet ik niet; maar verdord dat hebben ze aan Oorlog vergeten, zoo'n Dadel! zoo'n Minister, die..." "Och Armelo, als je nu hier bent gekomen om je ouwe litanie te zingen, dan zou ik liever...." "Nee ma, 't is begrijpelijk dat pa zoo iets nu juist moet hinderen; als je dan bijna zeker weet dat je zoo heel veel hooger dan die nare menschen staat." "O ja, juist Eva, wat dat betreft.

't Is toch ongelijk verdeeld in de wereld: hier zoo veel, en daar zoo niets! Weet je wat ik iederen avond, inweerwil van al 't genot, zoo'n nare gedachte vind....? Niet? Nou, zeg dan eens behoorlijk nee, lieve ventje." "Nee Eva, nee wat dan?" "Dat die dag alweer om is. Van morgen schreef ik tien, en nu zijn 't nog maar negen dagen. Dit is het laatste nachtje in onze rue du Helder niewaar?

Alles stond op zijn gewone plaats, mijn kruiwagen en mijn ploeg, die ik van een knoestigen boomtak gemaakt had en het konijnennest en mijn tuin, mijn heerlijke tuin! Wie zou nu mijn mooie bloemen zien bloeien? Wie zou mijn peerappelen rooien? Barberin zeker, die nare Barberin! Nog een stap verder en alles zou voor mijn oogen verdwenen zijn.