United States or Nauru ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het was eene allegorische voorstelling der Vijf Zinnen, voorgesteld door de vier jonge meisjes, rijk gedrapeerd in zware stoffen, goud- en zilverlaken, brokaat en hermelijn en door Etienne, den jongsten broêr van Frédérique, die in een minstreelgewaad het Gehoor voorstelde. Het was nu gedaan.
Etiênne, wat maak je een leven! riep zij bijna ongeduldig haar broêr toe, die iets galmde van: "Buvons jusqu'
En toen Etienne, gekheid makend, het op een loopen zette, en zijne neefjes en nichtjes toeriep, dat zij hem nooit zouden vangen, en toen de Van Rijsseltjes hem naderden, Nico het laatst haastig voortschuddende op zijn dikke beentjes.... toen zeeg Marie in het gras neêr, bij den schommel, en barstte in tranen uit... Zij dacht aan Lili en aan Georges, hoe die beiden alleen en zeer gelukkig waren geweest, terwijl zij, Marie, naar de weilanden en de koeien gestaard had, tot zij sterren voor hare oogen had zien schemeren, en hoe zij, Georges en Lili, alleen en zeer gelukkig waren geweest, terwijl zij lelies en plompen uit het water had gerukt, hard, heel hard...
Kom, Freddy, mama is al lang naar beneden, zeide Otto en sloeg met den waaier ongeduldig op zijn hand. Freddy, heb je niets vergeten? vroeg Mathilde. Zeg, waar is je tweede handschoen, Freddy, of trek je er maar een aan? riep Etienne luid, om zich in het rumoer, dat de kinderen steeds in bed maakten, te doen verstaan.
Mevrouw Verstraeten was juist met Marie teruggekomen, en Dien bracht het theeblad. Lili vroeg waar Frédérique gezeten had. Ik heb met Paul zitten wachten op de thee, antwoordde Freddy. Ik versmacht van dorst, mevrouw. Paul echter nam afscheid. Hij zou nu toch maar Etienne en, zijne kennissen, die hem wachtten, zoeken, zeide hij, en in zijn stem klonk iets uittartends.
Met dat "pedante être", dien "geaffecteerden fat"? Maar Lili, dat zal nooit gaan, je vond hem altijd zoo onuitstaanbaar. Qu'est ce que ça fait? Hij is tenminste galanter dan Paul of Etienne, en als hij me helpen wil.... Marie lachte steeds. Hij kan immers niet rijden! riep zij minachtend uit. Hij zegt, dat hij er dol van houdt.... Och, geloof het toch niet.... Praatjes....
In de vestibule ontmoette zij Etienne, moê gewerkt, thans in een jasje en met gekamde haren. Zoo! beet hij haar toe. Zoo! Ben je daar terug! Je moest je schamen te gaan rijden zonder mij. Zij zag hem aan met een vreemden blik, en eensklaps barstte hare ontevredenheid over zichzelve uit. En ik verzoek je, voortaan zelfs niet uit gekheid me iets slechts toe te wenschen! sprak zij hartstochtelijk.
Freddy, wat ben je stil, chère amie? vroeg Paul, terwijl hij een kreeftensalade verorberde en zich tevergeefs uitputte, zijn, anders genoeg luidruchtig buurvrouwtje aan den praat te maken. Heb je soms niet genoeg gekregen naar je zin? Ik stil? Hoe kom je er aan! antwoordde Freddy en zij begon te kakelen met een overstelpende levendigheid, welke als de echo was van die van Etienne.
Zij zouden na het déjeuner wel wat wandelen en verderop de duinen ingaan. Toen de vrede tusschen Paul en Etienne gesloten was, ging Frédérique met haar hoofd op Eetjes knieën liggen, terwijl hij haar met een halmpje in de ooren kietelde; Paul sliep bijna in, loom van warmte en zaligheid, en Marie zag peinzend, met iets zwaarmoedigs om den mond, uit naar de weilanden en de slooten en de koeien....
Je begrijpt, ze zullen ons laten fluiten, in plaats van zelf te fluiten; zeide Etienne. Onrustig is die Lili altijd! geeuwde Paul op zijn zakdoek. Maar Etienne werd geërgerd over zijn luiheid en trok hem bij de beenen naar beneden, tot groot vermaak der meisjes. Het was echter zeer warm, en er was niets aan te doen; zij ook werden lui.
Woord Van De Dag