United States or Equatorial Guinea ? Vote for the TOP Country of the Week !
Met haar rokje aan zooals wij haar o.a. vereeuwigd vinden in het Panthéon te Parijs in een standbeeld van polychroom marmer door Allouard, had zij zeker geen paard kunnen rijden en zou zij ook het andere doel dat zij beoogde, vermoedelijk niet bereikt hebben.
"Feurich!" herhaalde Ulrica: "o! dien ken ik zeer goed: hij heeft mij dikwijls in 't bosch rond laten rijden. Een goede, brave, ronde Bergsman! En is hij uw vader, Elske?" "Jaô, lieve Freule!" gaf deze ten antwoord: "en hum heit in zijn leven ook ander werk edaôn dan paôrden mennen.
Hij zou dan ook maar niet talmen en dadelijk met de merrie naar boer Leyseele's verafgelegen hoeve rijden. Het was een grauwe, gure wintermorgen. Scherp loeide een ijzige oostenwind in de naakte, piepende populieren-kruinen en uit de effen-grijze, dood-triestige lucht viel een koud en vochtig mengsel neer van mist en sneeuw en motregen.
Zij woonde in hare prille jeugd met haar vader in het zuiden van ons land; toen daar de eerste spoorwegen werden aangelegd; ze was toen een meisje van zes of zeven jaar. Haar vader had haar verteld van een rijtuig dat voortbewogen zou worden zonder paarden, even hard, ja harder dan zij ooit een rijtuig had zien rijden. »Dat geloof ik niet!« had ze gezegd.
"Wie zal met Helle spelen als vader niet kan?" zeide hij, terwijl hij weer overeind in het bed ging zitten. "Wie zal paard met me rijden? En wie zal moeder en Helle helpen, nu vader ons niet meer hoort?" "Wees nu maar stil!" zeide zij. Morgen zullen we daarover praten." Onwillig legde Helle zich neer, doch zijn kleine hersentjes werkten door.
Voor wij daarmede opnieuw beginnen, moet hij weer met vijandelijkheden tegen ons optreden. Wij zullen nu doen, alsof wij hem niet kennen. Wij hebben toch een groote fout begaan. Welke? Dat wij hem de bastonnade hebben gegeven. Want nu kan hij altijd nog rijden.
Morgen zal deze te voet naar Vaitele teruggaan, terwijl ik aanstaanden Zondag met mijn vriend Arendt over de bergen daarheen zal rijden, om hem mijn kleine lieveling voor te stellen. Is dat goed?" "Aangenomen, beste vriend, dat doe ik!" riep ik uit, terwijl ik mijn rechterhand in de zijne sloeg.
Er werd besloten, dat men heel in de vroegte met een kar naar de belt zou rijden, waar de witte wiven woonden, en de vrouw met geweld mede zou rukken. Men zou zich met geweren wapenen, en deze tegelijkertijd afschieten, opdat de witte wiven op een afstand zouden blijven.
"Hoe gaat het met je grootvader? Wanneer ben je gekomen? Waar logeer je?" "Heel goed gisterenavond bij Chauvain. Ik trachtte je in je hotel op te zoeken, maar jullie waren allemaal uit." "Mon Dieu! Ik heb zooveel te zeggen, dat ik niet weet, waarmee te beginnen. Rijd mee, dan kunnen wij op ons gemak praten; ik had zoo'n lust om wat te gaan rijden, en verlangde juist naar gezelschap.
De bediende onthield die woorden en hoewel hij er veel opving, daar hij den ganschen dag met hem reisde, hoorde hij hem verder alles zeggen tot den hoogsten lof des konings. Toen hij den volgenden dag naar Toscane wilde rijden, meldde de bediende hem het vorstelijk bevel.
Woord Van De Dag