Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Frédérique zocht tevergeefs hem te bedaren en Mathilde vertelde aan Howard, wat eigenlijk de kwestie was. Mevrouw Van Erlevoort schudde het hoofd. Foei! Eline zoo te plagen! fluisterde zij zacht en haar verdediging bracht Etienne buiten zichzelven van vroolijkheid. Het was zwoel en drukkend heet geweest.
Frédérique gevoelde zich wat moê, ze laat zich excuzeeren, antwoordde hij eenvoudig. Ze is tegenwoordig meer onwel! sprak Etienne met overtuiging, als wilde hij de woorden van zijn broêr kracht bijzetten. Eline's hart klopte. Zij gevoelde zich zeer zenuwachtig, al wist zij die nervoziteit te verbergen onder haar lieflijke vroolijkheid.
Ik weet genoeg van ze, om te weten, dat ze als een troepje parasieten op je geld azen. Zoo, denk je? Etienne heeft zeker geleuterd over iemand, dien ik wel eens geld gaf. Etienne moest beter weten, wat hij zeggen kan en wat hij voor zich moet houden. Je leent onder jongelui elkaâr zoo dikwijls; daar kan jij niet over oordeelen. Dat zal wel zoo zijn, we zullen er dus niet meer over spreken.
Willen we een beter plekje gaan zoeken, Lili? sprak Georges. Ja, doe dat, dat is een idée, meende Paul. En fluit dan, als je wat gevonden hebt! sprak Etienne. Georges beloofde te zullen fluiten. Zij stonden op, waarna Lili steunende op zijne schouders, het duin afkwam, terwijl het zand onder hun voeten weggleed....
Zie het leven practisch in, zooals het is; neem een jongmensch van zeven-en-twintig jaar, zooals hij is en niet anders zijn kan; ik spreek natuurlijk niet van je broêrs; Otto.... is geheel bizonder, en voegde zij er zeer zacht bij Otto heeft verdriet gehad, en Etienne is een kind, een goede, lieve jongen, maar een kind.... Vergelijk Paul dus niet met hen en beschouw Paul als iemand, die geld heeft, daarom door de wereld bedorven wordt en zich gaarne laat bederven.
Maar Etienne had soms zulk een kinderachtige, tactlooze manier om zaken, waarover men niet onder dames of met zijne familie sprak, klakkeloos uit te flappen; hij zou dat jongetje eens onderhanden nemen; Frédérique moest eens weten, dat Etienne, zoo goed als de anderen, telkens bij hem aanklopte, nu om honderdvijftig gulden en dan om een rijksdaalder.
Eensklaps vroeg Freddy: Maar zeg eens, Marianne, hoe oud ben je toch geworden? Zeventien of achttien. Wel achttien, kind! Frédérique proestte het uit. Kind! herhaalde zij. Je bent zelf een kind, al ben je achttien jaar. O, Marianne, wat ben je toch nog jong, met je spoken en je teekenmeesters! Je bent net Etienne, die blijft ook altijd een jongen, die groeit nooit op, die wordt nooit ouder....
Mais, écoute donc, comme elle est fine! fluisterde Marie tot Eline, die naast haar stond. Eline echter hoorde niet; zij stond te lachen met Paul en Etienne om St. Nicolaas wiens tabbaard bepaald afzakte en reeds een halve el over zijn voeten golfde, terwijl een blonde reep tusschen zijn grijze lokken en zijn mijter zichtbaar was. Daar verhief St.
Mevrouw Van der Stoor is een krab! gilde Ange met tranen in de oogen van het lachen. En zeg eens, Eetje, waar laat ik je dan aan denken? vroeg Léonie met glanzende oogen, nadat Eline haar op de hoogte van het gesprek had gebracht. O, jij en Ange zijn net twee kleine puckjes, roaff, roaff! riep Etienne uit en blafte.
In 1791 ontdekte de amerikaansche kapitein Ingraham, gezagvoerder op de Hope, van Boston, de eilanden van de noordwestelijke groep, waaraan hij namen gaf. Een maand later verscheen de Franschman Etienne Marchand, die het bevel voerde op de brik de Solide, van Marseille, door het huis Baux uitgerust, om aan de noordwestkust van Amerika in pelterijen te gaan handelen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek