Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 mei 2025
Doch eens op een nacht droomde Sprotje weer van juffrouw Jonkers: de Juffrouw, rood-beschenen door de lampekap, zat tegenover haar aan tafel; zij zag erg moe, maar lachte toch vriendelijk en Sprotje was zoo gelukkig! een heerlijke innigheid overstroomde haar; en Wilmpje zat naast juffrouw Jonkers, want het was overdag en toch brandde de lamp en zijzelf stond aan de tafel.
Burchtgraaf Sweder deed daarin dapper meê, zonder dat wy weten of hy er oorzaak toe had; maar Jan van Arckel was geen Bisschop om het ongestraft toe te laten. Zoodra hy den overmoed des Jonkers van Woudenburch gebogen, en het kasteel ten gronde toe vernield had, ordende hy op nieuw zijn leger, en trok op Sint-Pancraes voor de stad en het kasteel Montfoort, beide door Sweder bezet en verdedigd.
Die twee gulden, die scheen ie heelemaal vergeten te zijn. Nou, des te beter voor haar.... maar je most daar wel zoo'n rare as die Hein voor wezen.... Toen ze thuis kwam vroeg juffrouw Jonkers, die met Wilmpje op den arm open deed: "En wat zei je moeder ervan?" "'k Ben niet thuis geweest," antwoordde het kind stug.
De bons van den houten groentebak op den grond deed juffrouw Jonkers toeschieten; die droeg haar naar de kamer, lei haar in de rieten warandastoel.... Zij was zeer geschrokken, schrok opnieuw van de gemakkelijkheid, waarmede het kind te tillen was.... En om twaalf uur moest Christien gauw naar het Dijkje loopen.
Als in een schrillen zwaren droom, werktuigelijk, stapte zij uit haar kleeren, en kroop rillende onder den deken, op het lage zwiepende bed. Maar met de dagen, die kwamen, wende Sprotje in haar dienst. Zij wende aan het werken, wende aan het moe-zijn; zij wende aan het plagen van de kinderen, aan de barschheid van meester Jonkers, en aan het soms slechte humeur van de Juffrouw zelf.
Zij wist niet dat zij des Jonkers liefde voor haar, door een geheime en sterkere liefde beantwoordde. Dit innig gevoel woonde onbekend in haar boezem. De schaamte die haar in zijn tegenwoordigheid altijd trof, was de oorzaak harer vrees voor hem, en dit was ook de oorzaak van de schreeuw die zij bij het ziekbed had laten horen.
Toen zij vlak bij het lezende meisje en het kind was, zei ze schor: "Dag Wilmpje"...... Wilmpje, een baasje al in een matrozenpakje, keek verschrikt, liep ijlings aan den anderen kant van zijn zuster en kreeg een kleur van angst. Het meisje had alleen, verwonderd, even terug geknikt. En sinds dien middag verlangde Sprotje niet langer iemand uit het huis van meester Jonkers tegen te komen.
Dienzelfden avond kwam voor de tweede maal Coba van juffrouw Jonkers om te vragen, hoe het met Marie was; ze vroeg ook, wanneer of Marie terug kon komen... moe was voorloopig wel zoowat geholpen, maar lang kon ze 't toch niet meer zonder een vast meisje stellen.... Sprotje schrok. "'k Zal wel gauw weer beter zijn," zei ze heet.
't fabiek waar ze haar heen gestuurd hadden, dat was een jakkerderij, en juffrouw Jonkers, die was vrij wat meer bedot geweest dan zullie.... als je zoo'n zwak kind in je dienst kreeg....
Maar Sprotje verdroeg in de vroegte den ranzigen vetsmaak niet en werd tweemaal onwel. Toen probeerde juffrouw Jonkers het nog eens met een sneedje roggebrood met stroopvet, en toen dat ook niet hielp, bleef het erbij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek