Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
Bij de eerste vraag des jonkers was de schilder in zijn bed overeind gerezen en had den vrager strak aangestaard; bij de laatste echter sprong hij, als buiten zich zelven van de legerstede; liep op den jonker toe, en greep hem onstuimig bij den arm. "Spreek! kent gij haar? Adelgonde Van Bergen, zegt gij? Die engel!
Meester Jonkers zag zij weinig en zij bleef hem schuw uit den weg. Des morgens, vóór zonsopgang, de eerste, was Sprotje in de kleeren.
Vrouw Plas keek het kamertje nog eens rond: 'n kale boterham, dacht ze.... en de veertjes op den hoed zouen wel niet overhouden.... geen kwaad mensch anders.... maar een japon van zeven stuivers de el op een uitverkoop.... "'k Heb eerst lang geäarzeld," kwam dan juffrouw Jonkers haar te groote gretigheid temperen; "ze ziet er nog wel wat heel klein en heel min uit."
Voorzichtigjes, met haar gezicht in de zwaarwichtigste rimpelingen, wreef zij eraan en stond haar hoofd te schudden, als juist juffrouw Jonkers om den hoek van de waranda keek.
De kaale Fransjes, ha! die Jonkers zonder veeren, Die dachten my toen met hun snoeven wat te scheeren; Maar schoon Gaskonjer, ’k ben een krygsman in myn bloed; ’k Snoef meê van houwen, en van kerven, als verwoed. Bloed! al die snoeshaans met hun a la mode kleeren, Die kwamen my terstond hun dienst toen offereeren, ’t Was al Heer Oratyn uw dienaar. ’k Lach me slap!
"Waarom heeft je moeder daar niks van gezeid?" verweerde zij zich nog zwakjes brommend; "er is net zooveel te doen van middag." En Sprotje, berouwvol op haar beurt, stelde verontschuldigend voor: "De volgende week dan misschien, Juffrouw?" "Nou, goed, de volgende week," kwam juffrouw Jonkers verlucht. De volgende week schikte zij het uurtje vrij.
Een ander maal weer was haar medelijden grooter dan haar ergernis, en nam zij Sprotje meer werk uit de hand dan ze wel voor haar eigen gezondheid doen mocht. En omdat juffrouw Jonkers vaak gehoord had, dat een sneedje gekookt spek op de morgenboterham zoo'n goed deed, liet ze een ons bij het spekslagertje uit de Witte-rozenlaan halen.
Hier blijft het bij praten, maar gewoonlijk blijft het daarbij niet, want ook van deze weigerachtige jonkvrouwen en smachtende jonkers gold: "vuur en stroo dient niet alzoo." In het stroovuur van den hartstocht blaakt zoo menig dolend ridder voor zoo menige geschaakte jonkvrouw die hij op zijn weg ontmoet, die hij verlost uit de macht van een of anderen rooden ridder of afzichtelijken dwerg en die hem verder in zijne eenzaamheid wat opmontert. Maar wij krijgen ook liefde van beter allooi te zien: trouwe liefde als die van WALEWEIN voor YSABELE, van FLORIS voor BLANCEFLOER, van PARTONOPE
Maar dan was ze ook dadelijk weer vol ernst bij de groote gebeurtenis in haar uiterlijk. "'n Mooi mussie, hé?" vroeg ze gespannen; "pas nieuw.... 'k dien nou.... bij meester Jonkers...." "Zoo...." zei de jongen. Hij keek rond of hij weg wou. Sprotje, even nog raar lacherig, raakte wat meer op haar gemak.
"Gauw beterschap, meid!" zei de Juffrouw, "je hebt hier altijd best opgepast....!" 't Was een koude dag, en in den sergen doek van haar moeder en nog een wollen doekje om van Ant, sjokte Sprotje, tusschen Ant en haar moeder in, op weg, naar huis. Juffrouw Jonkers keek haar even na; dan deed zij snel de voordeur dicht. Zij begreep, dat zij het kind in haar dienst niet weerom zou zien.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek