Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
Dus Marie had al gediend?.... Jonkers.... een meester....? ja, die kende zij niet.... Of ze een kamer kon doen?.... wat eten koken?.... ze bedoelde, eens naar de pot kijken, als zijzelf uit moest.... Enfin, dat zou ook wel leeren, als ze maar van aanpakken was.... was ze dat wel?.... kon ze lampen schoon houden?.... bedden opmaken?.... had ze katoenen japonnen?.... witte schorten?....
Zij kregen rijkelik hun deel in het losse en niet altijd binnen de perken blijvende minne-leven van de Zuid-Franse hoven, waar de oude biografen der troubadours van weten te vertellen en hun Canzonen van zingen, in allerlei soorten en toon der liefde, van de grove gevoelens der jonkers tot een vluchtige koketterie of schuchtere dweperij van een knaap.
Deze laatsten houden als het noodig is, bouquet en handschoen der bruid voor haar vast. Wanneer op het te volgen dejeuner het jonge paar heengaat, is het de plicht der bruidsmeisjes en -jonkers de vroolijke stemming er in te houden, want maar al te dikwijls verflauwt die en vlot het gesprek niet meer zoo goed.
"Ze mot nog veertien worden," zei gedweeër de moeder, "ze kan nog groeien.... en de dokter zeit: een taai gestel." "Zoo!".... zei nog eens, te happig, het vrouwtje. En de moeder weer afwerend: "Ze mot alleen geen jacht hebben." Maar juffrouw Jonkers knikte opgewekt. Een taai gestel, dacht ze, dat hadt je meer met van die bleeke kinderen....
Nee, dat begreep Sprotje wel, het was in dezen dienst zeker niet rijker en royaler dan bij meester Jonkers, en zij verwonderde zich waarom zij daar wel en hier niet tevreden was met de twee pillen van boterhammen voor avondeten en ontbijt. Ze was bang voor Mevrouw; zij voelde dadelijk iets van onredelijkheid en wantrouwen en grillig humeur.
Vónd de Juffrouw niet, dat Christientje erg bleek had gezien vandaag? Ja, juffrouw Jonkers had dat ook opgelet....zij dacht al lang over een bordje oat-meel 's morgens, uit water, met een scheutje melk erin, dat was al heel versterkend....z e had het uitgerekend, 't kwam op een twaalf stuivers in de maand.
Zij wist door de vriendin van Ant, dat er bij Jonkers een andere meid was; het liet haar onverschillig; zij verlangde nu zelfs niet naar Wilmpje. Alleen was zij zeer vreesachtig iemand uit het huishouden van meester Jonkers te zullen tegenkomen; zij schaamde zich over wat haar moeder gezegd had, en het maakte haar onrustig, alsof het een strafbaar iets was geweest.
Toen veegde juffrouw Jonkers haar handen aan den theedoek droog, lei den doek over den rooden bak, om haar waschwater warm te houden, en zei: "Kom, Marie, 'k zal je eerst het huis eens laten zien en je je werk wijzen." Zij beurde het kleine kind, dat gauw met elk handje een kurk redde, uit den stoel, heesch het op den arm en montertjes ging zij Sprotje voor.
Als "meneer" binnen kwam, zoo was Sprotje geleerd, moest zij dadelijk haar werk opnemen en naar de keuken gaan; met een schuwen afkeer sloop zij langs den kleinen rood-gebaarden man heen; een enkele maal had zij den vinnigen blik opgevangen, die zijn borende oogen wierpen naar den leunstoel vol bedkussens, waaruit haastig juffrouw Jonkers was opgerezen....
tjee, ja! schrok ze, voor zes menschen most ze ook schillen!" Juffrouw Jonkers kwam in de keuken, keek bedenkelijk op eens en wat ontevreden, maar trok dan toch dadelijk haar gezicht in een vriendelijker plooi. "Zoo den eersten morgen, hè?" zei ze opbeurend. En naast het kind staand hadden haar radde vingers in een oogwenk een dozijntje van de diksten er uitgepikt en afgewerkt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek