Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
Wie heeft er ooit van gehoord; en in 't haar gekapt met een kam van ingezette bloedkoralen! Ik vraag je, is dat haar dracht? Moeten wij predikantsvrouwen ons niet onderscheiden door eenvoud en degelijkheid; moeten wij ons met ijdeltuiterij ophouden, moeten wij niet het voorbeeld geven van zedigheid en nederigheid?" »Dat alles is zeker zeer wenschelijk, Sanne!
Toen sprak Leentje: »Ik zal het je zeggen: oude Sanne sleepte gisteren zooveel emmers water in huis; toen vroeg ik haar, waarvoor; zij zoude het mij zeggen als ik er niemand over sprak. Ik zei: »ik zal het zeker aan niemand zeggen;« toen sprak zij weêr, als vader op de jacht was, zou zij het water koken in een ketel en jou er in gooien en koken.
Alleen, verlaten lag hij daar in dat bedaagde ledikant; en starende in het nachtlichtje, dat als vanouds op het tafeltje naast den toiletspiegel brandde, kwamen hem de tooneelen uit vervlogen jaren gestadig met een verrassende levendigheid voor den geest. Ze zat daar weer, de goede Sanne, met het blozende wicht aan haar vollen boezem.
»Juist! voor de wasch moest ik wijken," hernam hij niet zonder een pijnlijk glimlachje. »Gij hadt u waarlijk niet te beklagen; het was er koud en vochtig, en uwe mooie studeerkamer, met de groote noteboomen voor de ramen...." »Was mij aangenaam, Sanne!
»Kom, Hendrik, kom!" sprak juffrouw Willems, uit hartelijkheid zijn doopnaam gebruikende, »maak je daar toch zoo naar niet over, zij komt zeker wel weer terecht, en al gebeurde dat niet, 't is immers geen groot verlies." »Geen groot verlies, Sanne! geen groot verlies! Gij hebt goed praten, ik.... ik was liever honderd gulden kwijt, dan de teekening."
Recht zoo! mooi van binnen en mooi van buuten.... Dern, loa'k oe kussen!" Griet gaf heur Dorus zien zin. "Hei'j Sanne alweer gezien?" vroeg Dorus iets later: "Sanne, die lilleke mopsneus!" Griet kon toch goedschiks um de "kemiekigheid" niet lachen. "Neen.... joá...." zei ze; "maar êfkes...."
Kees kan 't niemendal schelen; het minder schoone zijner lieve vriendin heeft hem nog nooit gehinderd, maar Kees heeft ook inderdaad zijn liefste niets te verwijten. "'t Is wel droevig," zegt Sanne: "Kees kan niet proaten: hij is stom. Doof is ie niet: dat helpt nog."
»Dat zij er nu niet meer hangt, dát bedoel ik," herhaalde Sanne wat knorrig, dat ze niet op hare eerste verzekering werd geloofd. »Och, kom, dat's onmogelijk, gij zult verkeerd gezien hebben, zij moet er hangen. Ik heb er van ochtend de meisjes nog op gewezen, om het Evangelisch verhaal voor haar aanschouwelijk te maken."
»Nooit met mijn wil, Sanne!" viel Willems in met zonderlinge vastheid. »Ik zou een armen drommel niet ongelukkig willen maken om een stuk zilver of een voorwerp van mijne liefhebberij." »Maar.... gij kunt het er niet bij laten zitten."
Van avond rekent Sanne op mij, morgenochtend weer twee catechisaties, het gaat niet, ik moet op mijn tekst denken!" en gehoorzamend aan de inspraak van zijn plichtgevoel nam hij plaats aan zijne schrijftafel, trok met zekere lusteloosheid een foliant naar zich toe, die bij 't openslaan bleek een Statenbijbel te zijn, bladerde daarin eenige oogenblikken met zichtbare onbeslistheid waar hij eigenlijk wezen wilde, en schoof dien daarna met een verdrietelijk voorhoofdsrimpelen ter zijde, weer zich lucht gevend in eene tusschenpoozende alleenspraak.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek