United States or Myanmar ? Vote for the TOP Country of the Week !
Intusschen zoo ons vermoeden gegrond is dan behaalde Willems belangstelling de zegepraal over zijn verschoonbaar aarzelen, en na vergiffenis voor het leed te hebben gevraagd, 't welk hij Frans bij de eerste ontmoeting in de G....steeg moest veroorzaakt hebben, vernam hij, met de eenvoudige en weinig belangrijks bevattende geschiedenis van den jongen, ook de pijnlijke reden waarom hij verstooten was, en thans door allen gewantrouwd werd, alsmede hoe zijn hoop werd vernietigd om eenmaal aan Mathildes zijde gelukkig te worden.
»Arm kind!" zei Willems, getroffen; »nu, je hebt dit zoo knap gedaan, dat het mij wel een tientje waard is, en je zult het hebben ook!"
Piet, die vooruit wist, dat dit verzoek tevergeefs zou gedaan worden, verlangde alleen te weten wanneer de heer N. weer naar zijne woonplaats zoude terugkeeren; deze dacht binnen een paar dagen te vertrekken. Piet hield het zich voor gezegd; deed zijn aanzoek bij Willems, en was des anderen daags verdwenen.
»Door mijne schuld is zij gescheurd," begon Frits. »Neen Frits, het was mijne schuld, maar het kwam van dien naren Piet," riep Dientje levendig. »Och Dientje! zeg dat niet," riep Frits goelijk. »Neen, dominé! ik zal het u vertellen," en het lieve meisje drong zich vertrouwelijk dicht bij den fauteuil van Willems, terwijl Frits nog altijd achter den stoel stond, waarop de teekening was geplaatst.
O! en wanneer er dan een dankbare lach om Willems lippen speelde, en Frans ook opgewekt en met een blij gelaat zijn moeder toeknikte, dan juichte Geertje in stilte: "God, ik dank U!" want dan zag zij weer een lach van overeenstemming op die beide aangezichten, de lach der broeders van denzelfden van haren boezem.
»Wel Frits, ik heb in mijne verrassing vergeten u te bedanken," hervatte Willems, de lange, tengere hand van den aankomende knaap in de zijne vattende, »maar wees er zeker van dat ik mij geen ondankbare zal toonen."
Ja, ook somwijlen moest zij verhalen van 't geen haar zelve weervoer sedert zij naar hare geboorteplaats uit de haar zoo dierbaar geworden omgeving vertrokken was; en wanneer Frans, die op Willems uitdrukkelijk verlangen, tegen een ruime belooning de boodschappen deed zich mede in het vertrek bevond, dan verlangde Willem niet zelden dat de zoogbroeder zich aan zijn zijde zou nederzetten.
't Was noodig dat vrouw Willems met een kommetje water de ontstemde zenuwen van haar bezoekster een weinig tot bedaren bracht, want in weerwil dat het meisje haar nu en dan een kort bescheid op hare vragen gaf, die antwoorden klonken dermate verward, dat de goede vrouw er geen greintje wijzer door werd.
»Op dit laatste punt verzoek ik nader gehoord te worden, nu zijt gij mij schuldig u duidelijk te verklaren, waarin het vergrijp van Pieter heeft bestaan." Daar vond juffrouw Willems natuurlijk geen bezwaar in.
»Nu, goed papa Willems! dan zal ik dat wel voor u waarnemen," hernam Roestink, met moeite een glimlach bedwingende over de flauwheid en menschenvrees van den man, die een beroep had aanvaard, waarbij zedelijke moed een der eerste vereischten was. »Ik zal vrouw Snibs en haar zoon in scherp verhoor nemen, en de zaak tot helderheid brengen, dat beloof ik u."
Woord Van De Dag