Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
Frits keek maar al naar Dientje, greep haar éens bij den schouder, voorwendende achter haar heen te dringen zonder haar te hinderen, om daar een heer te helpen, die zijn overjas niet uit kon krijgen. Weêr door den gang, brachten nu de heeren hunne dames naar voren.
Zij keek daarna om zich heen naar al die vreemde menschen, die verwonderd naar haar zagen om dat zij zoo bleek was. De avond verstreek, eenige heeren waren in de gang gaan staan om de warmte en lachten daar, terwijl er een iets vertelde met luidruchtige gestikulatie. Dientje schoof voorbij en werd opgemerkt.
»Hij heeft het bij ons aan huis geteekend," vervolgde Dientje; »in zijn moeders binnenkamer was geen ruimte en geen licht genoeg!" »Zoo is mijne eigene teekening dan toch verloren gegaan," zuchtte dominé niet zonder eenige zwaarmoedigheid. »Neen, dominé!
Mathilde zat in haar ochtendjapon, haar haar zoo'n beetje opgemaakt, vóor de tafel, botrammetjes te smeren. Jozef zoû zoo met-een van 't kantoor komen. Dientje, met een ernstig opmerkzaam gezicht, kwam binnen om nog 't een en ander in orde te brengen, te schikken: een vork, die zij naast een bordje vergeten had, een vingerdoekje, dat scheef lag.
Het kind lag in Maries rechter arm en met den linker slurpte ze de heete koffie. Doet je dat nou geen goed, mensch? Ja, koffie, dat is altijd een heerlijke drank ... Hoe laat drinken we koffie? vroeg Marie, terwijl ze den leegen kop aan Dientje te-ruggaf. Om twalef uur; ... je moet tegen 'n uur of ellef maar 'es met Fik naar mevrouw gaan ... 't arme mensch. Ja, wat is ze toch ongelukkig, hé?
Toen Dientje de deur open deed om weêr wech te gaan, hoorden de vrouwen het sleuteltje van Jozef in het voordeur-slot bewegen. Met een slag en een dreun, een lichte rilling van het voordeurglas en een kuch van Jozef, trad hij door den gang. Zij hoorden nog het gemoffel van zijn overjas, dien hij aan den kleerenstandaard hing, den stamp van zijn paraplui dien hij daaronder zette.
»Door mijne schuld is zij gescheurd," begon Frits. »Neen Frits, het was mijne schuld, maar het kwam van dien naren Piet," riep Dientje levendig. »Och Dientje! zeg dat niet," riep Frits goelijk. »Neen, dominé! ik zal het u vertellen," en het lieve meisje drong zich vertrouwelijk dicht bij den fauteuil van Willems, terwijl Frits nog altijd achter den stoel stond, waarop de teekening was geplaatst.
Ze het wat uit te staan, hoor mensch, 'n ongeneesselijke kwaal, het de dokter gezeid ... Nou, nou, 't is voor meneer ook een slag geweest hoor! Dientje was met haar handen haar boezelaar aan 't verfrommelen. Zij had een groen japonnetje aan en een geur van schoon linnen bij zich. Ja, zeî Marie, dat kan j'em dan ook nog wel aanzien ...
Juffrouw Dientje, zijne oude huishoudster, had namelijk een overschotje van het middageten uit het keukenraam gegooid, voor de muschjes, die verkleumd tusschen het groen van een paar hulstboompjes scholen.
Maar Dientje die trouw hare muschjes blijft voederen, en niet aflaat, al zijn de kraaien brutaal , juffrouw Dientje verklaart dat hij in zichzelven gelukkiger is dan vroeger ..... vroeger, weet ge vóór dat ongeluk met dien liedjeszanger, dat dominee zich zoo aantrok niemand begreep waarom. »Ja ja", zucht Berendina, als het hierover te praten komt: »We meenen elkaar te kennen maar we zijn allemaal raadselen voor elkander; en God alleen weet wat ieder onzer zoo al in zijn binnenste verborgen houdt!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek