Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
Langzaam, telkens met dat beverig-koue gevoel in z'n haren, alsof iemand d'r langzaam over streek, stak-ie de lamp weer aan, trok de dekens over het hoofd en ging weer tellen... Een... twee... drie... vier... vijf... zes... zeven... acht... negen.... tien... ellef...
Kwart over twaalf was-ie in de achterkamer, stak de lamp an, kleedde zich uit. Nou lag-ie. Alléén. Maar je most d'r niet over denken. 't Gaf nou toch niks meer. Raar was 't bed met één kussen as je d'r niet an gewend was. Zoo. Nou de lamp uit. De lamp uit? Zou-ie de lamp uitblazen? Natuurlijk. Dat dee-ie altijd. Hij kon niet slapen mèt licht. Puf! Puf! Donker. Een, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht... negen... tien... ellef... twaallef... Nou zou-ie tot honderd doortellen. Dat hielp... Maar dan most je an niks anders denken... Dertien... veertien... vijftien... zestien... Jazzus wees nou niet bang... Wat 'n flauwe kul!... Zeventien... achttien... negentien... Daar sloeg 't hallef een... Waar was-ie gebleven?... Veertien, vijftien, zestien... zeventien... achttien... negentien... twintig... Twéémaal gefloten, vlak voor de deur. Da-was de politie... Daar had je 't toeteren ook... Nog een in de verte... Nog een... Wat je 's nachts alles precies kon hooren... Nou was alles veilig... Ga nou slapen!... Waar was-ie gebleven?... Dertig... Een-en-dertig... Twee-en-dertig... Drie-en-dertig... An de cijfers denken, anders lukt 't niet.. Vier èn dertig. Vijf èn dertig... 't Ging niet! 't Ging niet! Omdraaien. Zoo zag-ie den winkel. Net of d'r licht was. Daar ha-je de boerinnen op de tweede plank, daar ha-je de dure, die scheef in de doozen leien. As zoo'n pop nou spreken kon. Kijken deeën ze. Kijken deeën ze as menschen. Je zag zoo 't wit van d'r oogen. Wat ze toch niet na konden maken! As je ze achterover hield, deeën ze d'r oogen toe. Kijken deeën ze as menschen. Een, twee, drie, vier, vijf, zes... langzaam ademhalen, dan kwam de slaap... zeven, acht, negen, tien... ellef... twaallef... dertien... D
Blinde tante Reggie lachte èn Essie èn Mijntje èn Rebecca de meisjes met proestend na-giglen en schuw-driestig kijken. Essie die 't kind had gesust, vertelde dan verder: "...Weet je nog van Joozepie oleveschonoe Wil u gloove Poddy: we hebbe ellef kindere gehad! as diè wakker kwam en we deeë iets ù begrijp me wel, dan begon-ie te roope: v
"As uwe van beneje effen wat borde wil hale?" , vroeg Essie aan Eleazar: "we komme d'r nie. Nee, we komme dr nie, Mijntje. Wij zijne met z'n achte en u en Reggie en Saartje zijne d'r ellef enne Bekkie en Joozep dad-zijne d'r dertien"... "Dertien", zei tante Reggie, angstig: "dertien dertien mag nie. Heit-u Dovid wel meegeteld?" "Enne Dovid is veertien", knikte Essie gerustgesteld.
Het kind lag in Maries rechter arm en met den linker slurpte ze de heete koffie. Doet je dat nou geen goed, mensch? Ja, koffie, dat is altijd een heerlijke drank ... Hoe laat drinken we koffie? vroeg Marie, terwijl ze den leegen kop aan Dientje te-ruggaf. Om twalef uur; ... je moet tegen 'n uur of ellef maar 'es met Fik naar mevrouw gaan ... 't arme mensch. Ja, wat is ze toch ongelukkig, hé?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek