Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juni 2025
Mijntje most 'r weer op uit, om bij de water-en-vuurvrouw 'n halleve cent heet water te halen, met 'n hallef lood koffie van twee en halleve cent en 'n likkie gebrande stroop. As ze dan langs de melkslijter kwam, kon ze 'n halleve cent melk meebrenge en uit de nasscherijwinkel twee cente zwarte balletjes je kreeg d'r vier voor 'n cent. In de kast was nog 'n plat toetje kaneel dan had je alles voor fr
Mathilde vond, dat het lichte grijze pak Jozef uitstekend stond, om dat hij zoo'n geanimeerde kleur had op zijn wangen. Wat zoû vader nu wel doen op 't oogenblik? vroeg zij. Lieve kind, het is pas hallef nege. Je vader ... Nu moet je zeggen "Vader", want nu is ie ook de jouwe. Goed. Vader zal zoo wat juist opstaan. En weêr lagen zij bewegingloos.
Kwart over twaalf was-ie in de achterkamer, stak de lamp an, kleedde zich uit. Nou lag-ie. Alléén. Maar je most d'r niet over denken. 't Gaf nou toch niks meer. Raar was 't bed met één kussen as je d'r niet an gewend was. Zoo. Nou de lamp uit. De lamp uit? Zou-ie de lamp uitblazen? Natuurlijk. Dat dee-ie altijd. Hij kon niet slapen mèt licht. Puf! Puf! Donker. Een, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht... negen... tien... ellef... twaallef... Nou zou-ie tot honderd doortellen. Dat hielp... Maar dan most je an niks anders denken... Dertien... veertien... vijftien... zestien... Jazzus wees nou niet bang... Wat 'n flauwe kul!... Zeventien... achttien... negentien... Daar sloeg 't hallef een... Waar was-ie gebleven?... Veertien, vijftien, zestien... zeventien... achttien... negentien... twintig... Twéémaal gefloten, vlak voor de deur. Da-was de politie... Daar had je 't toeteren ook... Nog een in de verte... Nog een... Wat je 's nachts alles precies kon hooren... Nou was alles veilig... Ga nou slapen!... Waar was-ie gebleven?... Dertig... Een-en-dertig... Twee-en-dertig... Drie-en-dertig... An de cijfers denken, anders lukt 't niet.. Vier èn dertig. Vijf èn dertig... 't Ging niet! 't Ging niet! Omdraaien. Zoo zag-ie den winkel. Net of d'r licht was. Daar ha-je de boerinnen op de tweede plank, daar ha-je de dure, die scheef in de doozen leien. As zoo'n pop nou spreken kon. Kijken deeën ze. Kijken deeën ze as menschen. Je zag zoo 't wit van d'r oogen. Wat ze toch niet na konden maken! As je ze achterover hield, deeën ze d'r oogen toe. Kijken deeën ze as menschen. Een, twee, drie, vier, vijf, zes... langzaam ademhalen, dan kwam de slaap... zeven, acht, negen, tien... ellef... twaallef... dertien... D
"Wáar mot 'k kijke?" "Nou bij óns", zei Saartje, meeloopend naar de holte der deur en mede opkijkend naar het kopergeglim in het donker. "Hallef ses", las Meijer... "net twéé minnute d'r voor." "Hallef zes?", knikte de blinde: "... speule jullie maar vort"... Zachjes inschuifden de voeten de kamer, naar de koperen kachel waar water op ruisde.
Te Mei, te Mei, Dan leggen alle voegeltjes een ei, Behalve de kwartel en de griet, Die leggen in de meimaand niet. Heel of, hallef of, Sniêt ten boer de kop mer of. Met de bedreiging in den laatsten regel der beide rijmpjes vergelijke men den aanvang van het fluitjesliedje, dat de jongens in Holstein en Karinthië zingen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek