United States or Taiwan ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Ik weet niet, welk een wonderman Mijnheer De Witt is; maar op mijn woord als Zeeuw kan ik U verzekeren, dat Zijne Edelheid geen zweem van zeeziekte gehad heeft. En wij hadden nog al wat boos weer." "Ich denke," zeide de graaf Van Solms, "dat Zijne Edelheid den kop te vol sjaatsaffaires heeft, om an den magen te denken en dass doerch het sjommelen van het schiff kein invloess op hem heeft."
Maar nou stane daar 'n boel mensche voor toonbank, en tòch geneer 'k me eige zoo'n beetje, toe die waard, die dat zeker an mijn ziet, blauw-weg zeit: "Och man, schaam u maar niet; ze komme hier allemaal 't eerste an." En ik weg! "Dan valt mijn oog op 'n ordentelijk huis, waar an staat: café Alcazar. En op dat raam geschreve: "ici on parle français."
Daarom ben ik nou maar zoo blijd, hè, da' wij ik en papa Napoléon achter z'n vodde hebbe gezete, dat ie van arremoei 't land uit most, zoo'n doerak ... Nooit, nooit nog he'k dáár 'n oogeblikkie spijt om gehad, al zal Racier niet licht gesjochte jonges an de galg helpe ... In die kerel knauwde 'k ommers al 't onrecht van de maatschappij, de macht van overheid en heerschappij ... èn 't groote kappitaal, waar ondergeteekede de grooste hekel an gezien het, nou!
"Eli, met zout morse geeft roezie", maande de blinde. "Zout smelt ijs laat mijn toch begaan!" , lachte hij. "Eli, pas uwe nou op! Eli as 't 'r uit spuit is 't te laat!" "Waarom zout en geen suiker? Wat haalt-ie in z'n hoof! Zoo krijg-ie zeewater! Tante Reggie, hij is an 't versalze!" "Eli, doe 'r de kraan op!", soebatte Reggie: "Eli je heit 'r ommers geen verstand van! Eli zout kost geld!"
Och Comiteit... Dat doet toch niks als vergaderen... Morgen vertrekken er treinen... 't is er rustig... want er komen Heeren uit Antwerpen spreken om het volk an te zetten weer naar huis te keeren... Ik ga den Verdierenpikker verwittigen... Ja, zei Madame gedwee.
Jammer dat de zulver-juffrouw een karbonkel an de kinne hadde, maor heur man was olderling en de karbonkel kan dus wal blieven zitten. Antje wagtte op de drumpel van de keukendeure zoo lange da'k bij heur was, gaf mij de hand en zee: besjoer! Nou, ik was hier vrömd in hoes, anders, 't wigt speulde mij wel wat te völle mannegies egaol.
Ziet u een maeght Wat toornig an, Als gij haar vraegt, Denk dan, goê man! Dat g'haar behaegt: Hoe zuurder dat een meisje kijkt, Hoe meer dat uw gevrij haar lijckt." "Ik moet bekennen, Mijnheer!" zeide Ulrica, glimlachende, "dat uw brein wel met rijmpjes gestoffeerd is. UEd. is zekerlijk lid van de eene of andere Rederijkerskamer?" "Ik, Freule? de hemel beware mij!
Wie heitje gehieten van an men mes te komen?" "Hawaai! hawaai!" riep Simon, Andries met een smeekenden blik aanziende: "elp mij toch theugen dien Filisthijn, dien langen schlingel dhaar, die me eelemaal heit bedhurven."
Thet folk hropte ho.n.sêen. Hja foron til Stavere, thêr hropton hja jeta rêis. Tha fôna wêron an top ånd thes nachtes skâton hja barnpila anda loft. Thâ dêirêd wêre rojadon svme mith en snâke to thêre hava in. Hja hropton wither ho.n. sêen. Thâ hja landa hipte-n jong kerdel wal vp. In sina handa hêdi-n skild, thêrvp was bråd ånd salt lêid.
Maar daar ben me te trotsch voor... as atheïst!... Wat ie nou is?... 'k Denk er vaak an ... 't kan best beure dat z'n ziel nou weer spookt in die koei daar, die rooie op 't veld ... Hoe 'k d'r an kom ... maar 'k kijk er 't dier dikwijls op an ... Net zukke ooge... zoo trouw... echt fideel.
Woord Van De Dag